ตำนานลี้ลับแห่ง Inazuma (II)

	Name	ตำนานลี้ลับแห่ง Inazuma (II)
	Type (Ingame)	ไอเทมเควสต์
	Family	loc_fam_book_family_1061
	Rarity
	Description	ชุดเรื่องเล่าพื้นบ้านของ Inazuma ที่รวบรวม และจัดทำโดยนักเขียนบทความที่เดินทางมาจาก Fontaine ซึ่งเป็นเรื่องเล่าและตำนานต่าง ๆ ที่ถูกบอกเล่าโดยผู้คนเป็นหลัก

Plain Text

Tabs

Table of Content
Item Story
Obtained From
Gallery

Item Story

Obtained From

Gallery

Item Story

บากุเขมือบฝัน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีคู่สามีภรรยาชราคู่หนึ่งอาศัยอยู่ใกล้กับหมู่บ้าน Konda แม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะยากจนข้นแค้น แต่พวกเขาก็มีจิตใจที่ดีงาม และได้รับความเคารพจากผู้คน

วันหนึ่งในฤดูหนาวที่มีหิมะตก ชายชราเข้าป่าไปเก็บฟืน เขาได้เห็นอสูรน้อยอ้วนกลมตัวหนึ่งติดกับดักล่าสัตว์อยู่ ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด ทำได้เพียงร้องครวญครางเท่านั้น ดูน่าเวทนายิ่งนัก

"น่าสงสารจังเลย!" ชายชราอดใจไม่ไหวพูดออกมา "หมูป่าตัวเล็กแค่นี้ ดันตกลงไปในกับดักของนายพรานซะได้ เฮ้อ ถึงจะโดนจับได้ ก็ใช่ว่าจะมีเนื้อหนังอะไรเยอะแยะ แถมยังต้องเสียชีวิตนึงไปเปล่า ๆ อีก ฉันจะช่วยแก้ให้เจ้าก็แล้วกัน!"

ดังนั้น ชายชราจึงวางขวานในมือลง และช่วยแก้เชือกที่ผูกติดอยู่ที่ขาของเจ้าหมูป่าน้อย หมูป่าน้อยร้องโหยหวนเล็กน้อย ก่อนจะวิ่งวนรอบ ๆ ชายชราด้วยความดีใจไปหลายรอบ แล้วก็หนีกลับเข้าป่าไป

ชายชราผ่าฟืนเสร็จก็กลับมาที่บ้าน แล้วเล่าเรื่องนี้ให้หญิงชราผู้เป็นภรรยาฟัง หญิงชราฟังจบก็รู้สึกดีใจมากเช่นกัน และพูดว่า: "โอ้โห คุณทำดีมากแล้วล่ะ! รอให้หมูป่าตัวโตอีกนิด เท่านี้ก็จะมีเนื้อให้กินเยอะขึ้นแล้ว!"

คืนนั้น ขณะที่สองสามีภรรยาคู่นี้กำลังจะนอน จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู จากนั้นก็มีเสียงนุ่มนวลและไพเราะของหญิงสาวดังมาจากนอกประตู:

"ขอโทษที่รบกวนนะคะ! มีใครอยู่รึเปล่า?"

หิมะตกหนักขนาดนี้ จะยังมีคนอยู่ข้างนอกอีกได้ยังไงกัน หญิงชราเปิดประตูดู ที่แท้ก็เป็นหญิงสาววัยรุ่นอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดคนหนึ่ง ยืนอยู่นอกประตูท่ามกลางสายลมและหิมะอันหนาวเหน็บ หญิงสาวคนนั้นหน้าตาสะสวย แม้จะแต่งตัวเรียบง่าย กระนั้นก็ยังไม่อาจปกปิดความงามโดยกำเนิดของเธอได้เลย พูดง่าย ๆ คือเหมือนเซียนหญิงในตำนานของ Liyue อย่างไรอย่างนั้น หญิงชราเห็นสภาพเธอเช่นนั้นก็บังเกิดความสงสาร จึงรีบพูดว่า:

"เฮ้อ! หิมะตกหนักขนาดนี้คงจะหนาวมากแน่ ๆ! คุณรีบเข้ามาในบ้าน ผิงไฟ ทำร่างกายให้อบอุ่นก่อนเถอะ! ไม่ทราบว่าคุณเป็นคุณหนูบ้านไหน มาหาพวกเราดึกขนาดนี้มีธุระอะไรเหรอ?"

"ขอโทษมากจริง ๆ ค่ะที่มารบกวนคุณดึกดื่นป่านนี้ พ่อแม่ของฉันโชคร้ายด่วนจากไป เดิมทีฉันเดินทางไปขอพึ่งพิงเพื่อนเก่าของพ่อตามคำสั่งเสียของพวกท่าน แต่คิดไม่ถึงว่าหิมะจะตกหนักขนาดนี้ พอพลบค่ำฉันก็เลยหลงทาง ไม่ทราบว่าคุณพอจะให้ฉันค้างแรมที่บ้านคุณสักคืนได้มั้ย ให้ฉันนอนตรงระเบียงทางเดินหรือไม่ก็ในโกดังก็พอแล้วค่ะ"

หลังจากสองตายายได้ยินก็รู้สึกเห็นใจ จึงให้เด็กสาวเข้ามาอยู่ที่บ้าน พร้อมทั้งเตรียมอาหารและเตียงให้เธอ บางทีอาจเพราะได้ทำความดี คืนนั้นสองสามีภรรยาจึงได้ฝันดีเป็นพิเศษ

หลายวันต่อมา หิมะก็ยังคงไม่หยุดตก หญิงสาวจึงอาศัยอยู่ในบ้านของสองตายายต่อไป ตลอดช่วงเวลานี้ หญิงสาวผู้นั้นคอยดูแลเรื่องการอยู่การกินของสองตายายด้วยความเอาใจใส่ เธอทั้งขยันขันแข็งและมีน้ำใจ ทำงานทุกอย่างได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ทำให้ทั้งสองคนมีความสุขมาก

วันหนึ่ง จู่ ๆ หญิงสาวก็พูดกับสองตายายว่า:

"ก็อย่างที่ฉันเคยบอกพวกคุณสองคนไปก่อนหน้านี้ ก่อนที่พ่อแม่ของฉันจะเสีย ได้ฝากฝังฉันไว้กับเพื่อนเก่าของพ่อ แต่ว่า ถึงจะบอกว่าเป็นเพื่อน แต่ฉันก็ยังไม่เคยเจอหน้าเขามาก่อน จึงไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนยังไงกันแน่ และไม่รู้ว่าเขายินดีจะรับตัวภาระอย่างฉันไหม หลายวันมานี้ คุณสองคนดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันไม่รู้ควรจะตอบแทนอย่างไร ถ้าพวกคุณไม่รังเกียจ ฉันอยากจะขอให้พวกคุณรับฉันเป็นลูกบุญธรรม ถึงฉันจะเป็นแค่เด็กสาวธรรมดา ๆ คนนึง แต่ฉันก็ยินดีทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ และเป็นลูกที่กตัญญูต่อพวกคุณนับจากนี้เป็นต้นไป"

เมื่อสองสามีภรรยาได้ยินเช่นนี้ก็ดีใจมาก ทั้งคู่ไม่เคยมีลูกมาก่อน หากได้หญิงสาวที่ทั้งเฉลียวฉลาดและเอาใจใส่เช่นนี้มาเป็นลูกสาว ย่อมชุบชูใจได้ดีเป็นอย่างยิ่ง นับแต่นั้นมา สองตายายก็ปฏิบัติต่อหญิงสาวประหนึ่งลูกสาวแท้ ๆ ของตน และหญิงสาวเองก็กตัญญูรู้คุณยิ่งนัก ไม่ว่าเบื้องหลังและเบื้องหน้า ก็แสดงความกตัญญูได้อย่างสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

เวลาผ่านไปสักพัก เมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง หญิงสาวก็ยกขนมที่ดูน่าอร่อยสุดแสน ที่สองตายายไม่เคยเห็นมาก่อนออกมา แล้วพูดกับพวกเขาว่า:

"ตอนที่พวกคุณนอนอยู่ ฉันแอบทำขนมตามสูตรที่ได้รับสืบทอดกันมาในตระกูล พวกคุณโปรดเอาขนมพวกนี้ไปตั้งแผงขายในเมืองเถอะ มันจะต้องได้รับความนิยมอย่างแน่นอน"

และแล้วก็เป็นไปตามที่หญิงสาวบอก ขนมแสนอร่อยได้รับความนิยมจากเหล่านักธุรกิจผู้ร่ำรวย จึงขายได้ในราคาที่ค่อนข้างสูง นับตั้งแต่นั้นมา ทุก ๆ เช้าหญิงสาวจะส่งขนมชุดหนึ่ง ให้ชายชรานำไปขายในเมือง นับวันชีวิตความเป็นอยู่ของสองตายายจึงร่ำรวยมากขึ้นเรื่อย ๆ

พอทำเช่นนี้ซ้ำไปซ้ำมา สองสามีภรรยาชราก็อดสงสัยไม่ได้ว่า: ในบ้านมีแค่แป้งธรรมดา ๆ เท่านั้น แล้วลูกสาวทำขนมที่อร่อยขนาดนี้ออกมาได้ยังไง? สุดท้าย สองสามีภรรยาก็ทนเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว ในคืนนั้นเอง จึงได้แอบมองผ่านรอยแยกตรงประตูเข้าไปขณะที่หญิงสาวกับทำขนม คาดไม่ถึงว่าภายในห้องกลับไร้เงาของหญิงสาว มีเพียงอสูรน้อยร่างตุ้ยนุ้ยตัวหนึ่งกำลังใช้จมูกสั้น ๆ ของมันเกี่ยวความฝันที่ลอยอยู่ในอากาศ แล้วนำมาทำเป็นขนม ชายชราและหญิงชราตกใจมาก เจ้าอสูรน้อยสังเกตเห็นทั้งสองคน จึงรีบเปลี่ยนร่างกลับไปเป็นเด็กสาววัยรุ่น ก่อนจะเดินมาคุกเข่าตรงหน้าสองตายายแล้วพูดว่า:

"ขอโทษจริง ๆ ที่ทำให้ผู้มีพระคุณทั้งสองต้องตกใจ ในเมื่อพวกคุณเห็นรูปลักษณ์ของฉันแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอีก ฉันคือบากุที่ก่อนหน้านี้พ่อเฒ่าช่วยไว้บนภูเขา เพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณ ฉันเลยแปลงร่างเป็นเด็กสาวมาพบคุณ และเปลี่ยนฝันร้ายของคุณให้เป็นขนมหวานแสนอร่อย เพื่อให้คุณนำไปขายที่ตลาดในราคางาม"

"โอ้!" ชายชราร้องอุทาน "ที่แท้เธอก็คือหมูป่าตัวน้อยในตอนนั้นนี่เอง!"

"ก่อนอื่น ฉันไม่ใช่หมูป่า แต่ฉันเป็นบากุจาก Liyue อย่างที่สอง คุณรู้ตัวตนที่แท้จริงของฉันแล้ว ถ้าข่าวลือแพร่กระจายไปทั่ว นายหญิงของฉัน... ผู้ที่ควบคุมฝันดีและฝันร้ายนับไม่ถ้วน... คงไม่ยกโทษให้ฉันที่บุ่มบ่ามกระทำการง่าย ๆ เมื่อถึงตอนนั้น คุณอาจจะถูกฉันดึงเข้ามาพัวพันด้วย หลายวันมานี้ ฉันต้องขอขอบคุณพวกคุณทั้งสองที่คอยดูแล แต่ฉันก็ยังหวังว่า คุณจะเชื่อว่าฉันอยากเป็นลูกสาวของคุณจากใจจริง เพียงแต่ชีวิตนี้ ความปรารถนาเช่นนี้คงไม่มีทางเป็นจริงได้แล้ว ดังนั้น ฉันขอลาก่อน"

"บากุ? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย แต่ไม่ว่าจะเป็นคนหรือหมูป่า ยังไงเธอก็คือลูกสาวของพวกเรานะ!"

"ฉันขอขอบคุณสำหรับคำพูดด้วยความปรารถนาดีของคุณจากใจจริง แต่ว่า ถ้าเกิดมีข่าวว่ามีบากุอยู่ที่นี่แพร่ออกไปละก็ ไม่แน่ว่าอาจจะนำมาซึ่งภัยพิบัติในอนาคตอันใกล้นี้ก็ได้ อีกอย่าง ฉันไม่ใช่หมูป่า ฉันคือบากุต่างหาก"

"โธ่ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย! แค่เธอไม่พูด ที่นี่ใครจะไปรู้ว่าเธอเป็น 'บากุ' อะไรนั่น จริงมั้ย? ต่อให้จะมีคนเลี้ยงหมูป่า ก็ไม่มีใครแปลกใจหรอกนะ!"

"ที่คุณพูดมาก็มีเหตุผลจริง ๆ นั่นแหละ แต่ว่า ฉันไม่ใช่หมูป่า ฉันคือบากุ"

ด้วยเหตุนี้ บากุตัวน้อยจึงตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่กับสองตายายต่อไป และด้วยขนมแสนอร่อยเหล่านั้นที่เธอทำ สองตายายจึงได้ใช้ชีวิตในบั้นปลายอย่างผาสุก ช่างน่ายินดีจริง ๆ