 | Name | สำนักงานแมวเหมียว (II) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | สำนักงานแมวเหมียว | |
| Rarity |  | |
| Description | Perroux ผู้ไขปริศนาเวทมนตร์ภาษาแมว ได้พบกับทางเข้าสู่สำนักงาน “กระโดดลงไปใต้เงามืด” แบบนี้ แล้วไงต่อเหรอ? |
Item Story
| "คุณมาแล้วเหรอ! เชิญนั่งเลย ๆ" พวกแมวต่างดีใจมาก "ใช่แล้ว! กว่าจะหาสำนักงานของพวกเธอเจอนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ" คืนนั้น Perroux ทำตามคำแนะนำในบัตรเชิญ เขามองหาและตามหามัน ที่แท้ ในบรรดารถขนขยะพวกนั้น มีคันนึงที่ล้อเสียและจอดอยู่ที่เดิมตลอด ในเงามืดใต้รถม้าคันนั้น Perroux พบปากท่ออันมืดมิดที่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเงามืด มีแสงไฟรำไรและเสียงดังแว่วมาจากในนั้น ทั้งยังมีบันไดเวียนลงไปข้างล่าง นี่ก็คือสำนักงานแมวเหมียวที่เร้นลับอย่างยิ่งยวดไงล่ะ "ธรรมชาติของพวกเร่ร่อนก็เป็นแบบนี้แหละ โปรดเข้าใจหน่อยนะ!" แมวลายที่มีดวงตาสีทอง และลวดลายคล้ายเสือหรี่ตาลงพูดอย่างถ่อมตัว แต่หางของมันกลับชูเป็นเส้นโค้งอย่างหยิ่งทะนง Perroux จำได้ว่ามันคือแมวลายเสือที่เขาให้อาหารเป็นประจำ เจ้านั่นชอบนอนอยู่บนหน้าต่างในบ้านของนายท่าน แล้วก็ชอบส่ายหางไปมาอย่างเกียจคร้าน ส่วนแมวตัวอื่น ๆ นั้น Perroux ไม่คุ้นหน้าสักเท่าไหร่ แมวลายเสือแนะนำแมวให้ Perroux รู้จักทีละตัว: ลูกพี่แมว ก็คือฉันแมวลายเสือผู้นี้เอง นักรบ คือแมวแขนลายที่อยู่ทางด้านซ้ายนี้ แมวสามสีที่อยู่ทางขวา ฉลาดหลักแหลมมาก โดยจดหมายที่เขียนถึง Perroux นั้น ก็เกิดจากการที่พวกแมวแต่ละตัวดึงหนวดมาตัวละหนึ่งเส้น แล้วประกอบกันเป็นพู่กัน จากนั้นก็จุ่มน้ำหมึก แล้วให้แมวสามสีเป็นผู้เขียน "แล้วก็ยังมีแมวฟืนตัวนี้ ถึงจะน่าเกลียดนิดหน่อย เพราะเป็นขี้เรื้อนจนขนแหว่งเป็นหย่อม ๆ แต่อย่ารังเกียจเจ้าหมอนี่เลยนะ!" แมวพวกนี้นี่แหละที่ก่อตั้งสำนักงานแมวเหมียวขึ้นมา เพื่อช่วยแก้ปัญหาให้กับเหล่าแมวในเมือง "ถ้างั้น ทางสำนักงานเคยแก้ปัญหาอะไรมาบ้างเหรอ?" Perroux ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น แมวลายเสือส่ายหางไปทางซ้าย ถึงตาเจ้าแมวแขนลายออกโรงแล้ว "ฉันคือเจ้าเหมียวแขนลายผู้กล้าหาญ~ หัวหน้าแมวที่ชอบนอนกรนส่งคำขอมาทีไร ฉันก็เป็นคนจัดการเองแหละ เมี้ยว~" "หัวหน้าแมวตัวนั้นเปิดโรงแรมสุดหรูขึ้นมา ซึ่งหรูไม่แพ้โรงแรมใหญ่ของมนุษย์เลยนะ เมี้ยว~ ตอนที่เปิดกิจการ มีลูกค้าเข้าพักเยอะแยะเลยล่ะเมี้ยว~" พวกแมวก็มีโรงแรมของตัวเองด้วยเหรอ! Perroux เกือบจะหยิบสมุดบันทึกออกมาจดซะแล้ว แม้แต่ Perroux ก็ยังทำได้แค่เดินผ่านประตู แล้วมองเข้าไปข้างในด้วยความอิจฉา ความรู้สึกแบบนั้น คงเหมือนกับตอนเด็ก ๆ ที่เวลาเก็บกระดาษห่อลูกกวาดได้แล้วอดไม่ได้ที่จะเลียมัน "แต่ว่า เสียงกรนของหัวหน้าแมวดังเกินไปล่ะเมี้ยว~ ดังรบกวนจนลูกค้านอนไม่หลับ กิจการก็เลยแย่ลงน่ะเมี้ยว~" "แต่แล้วจู่ ๆ วันหนึ่งก็มีฝูงหนูโผล่มาที่โรงแรม กัดข้าวของของแขกจนเสียหาย ก็เป็นหัวหน้าแมวนี่แหละที่ได้ทำผลงานครั้งใหญ่เอาไว้ เมี้ยว~" "ตั้งแต่นั้นมา เวลาได้ยินเสียงกรนของหัวหน้าแมว แขกทุกคนก็จะพูดกันอย่างสบายใจว่า: เก่งมาก... เก่งมาก... "ความจริงแล้ว เดิมทีที่โรงแรมไม่มีหนูหรอกนะเมี้ยว~ เป็นเพราะฉันเอาหนูมาปล่อยที่โรงแรมกลางดึก แล้วก็ค่อยจับมันอีกทีต่างหากล่ะเมี้ยว~" |
Skirk in her ideal team would have copious amounts of DMG%, thus she's quite ATK-hungry. Mistsplitt...