 | Name | แม่มดน้อยและเพลิงที่ไม่มีวันดับ (VII) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, loc_fam_book_family_1051 | |
| Rarity |  | |
| Description | ถึงแม้จะเข้าเล่มไว้อย่างสวยงาม แต่เนื้อหาหลักกลับถูกเขียนด้วยมือทั้งหมด และเมื่อดูจากลายมือแล้ว ผู้เขียนน่าจะไม่ได้มีแค่คนเดียว "ฉันค้นพบความหมายของการเขียนแล้ว งั้นฉันจะบอกให้ละกันว่า: ฉันก็อยากให้เธออยู่ที่นี่ด้วยมากเลยล่ะ" |
Item Story
| เมื่อเธอถูกคลื่นยักษ์ในทะเลแห่งกาลเวลาพัดพาไป ผ่านกระแสน้ำวนแห่งเหตุและผลที่มาบรรจบกันนับไม่ถ้วน ผ่านเส้นด้ายมากมายบนเครื่องทอผ้า เธอได้พลาดหลายสิ่งหลายอย่างไป แม้แต่พิธีอำลาแม่มดผู้ยิ่งใหญ่ที่เธอชื่นชม ก็จบลงไปอย่างเงียบเหงาโดยที่เธอไม่สามารถเข้าร่วมได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แม่มดน้อยก็ได้ผ่านการทดสอบสารพัดอย่างแล้ว และท้าทายสิ่งประหลาดมานับไม่ถ้วน ก่อนจะมาอยู่ต่อหน้าแม่มดเฒ่า อันที่จริง แม่มดน้อยรู้สึกว่าประสบการณ์เหล่านี้ไม่มีอะไรน่าเอ่ยถึงด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าทำไมก่อนหน้านี้ถึงต้องใช้เวลานานขนาดนั้นด้วย ไม่ว่ายังไง สิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นมีเพียงงานเลี้ยงน้ำชาของแม่มด และเป้าหมายที่เธอแสวงหาเท่านั้นเอง อันที่จริงเธอได้เห็นมันแล้วตั้งแต่เริ่มออกเดินทาง ไม่ว่าจะบนท้องฟ้าสีดำเหมือนกระสอบถ่านหิน... หรือว่าในถ้ำ เราทุกคนรู้ดีว่าทั้งสองอย่างไม่ได้แตกต่างกันเลย... ดวงดาวเปล่งแสงสลัวท่ามกลางความมืดที่ล้อมโจมตีโลกจากทุกทิศทาง หลังจากที่จักรวาลค่อย ๆ มืดลง ดวงดาวทั้งหมดและดาวที่ถูกเรียกว่าดวงอาทิตย์ ก็ได้ดับลงทีละดวง ทุกคนตัดสินใจเรียกมันว่าดาวแห่งแมลงป่อง แม่มดน้อยจำได้ว่าเธอเคยได้ยินเรื่องนี้ที่งานเลี้ยงน้ำชาของแม่มด แต่เธอจำแค่ชื่อเท่านั้น อย่างอื่นลืมไปหมดแล้ว สรุปสุดท้าย แม่มดน้อยก็มาอยู่ตรงหน้าแม่มดเฒ่า ผู้ซึ่งแท้จริงแล้วคือดาวแห่งแมลงป่องที่สุดท้ายก็ยังคงเผาไหม้อยู่ แต่ในเวลานี้เพลิงของเธออ่อนกำลังลงเต็มที เหลือเพียงถ่านที่คุอยู่เล็กน้อยเท่านั้น แม่มดน้อยจับมือเธอไว้ มือของแม่มดเฒ่าแห้งและเปราะบางราวกับกิ่งไม้ เธอจำได้ว่าครั้งหนึ่งแม่มดเฒ่าเองก็เคยเป็นแม่มดน้อยเช่นกัน เมื่อก่อนมือของเธอนั้นขาวผ่องและเนียนละเอียดเหมือนกับเธอ แม่มดเฒ่าเคยใช้มือคู่นั้นหยิบถ้วยชาขึ้นมาอย่างสง่างาม และยังใช้มือนั้นจุดไฟให้โลกทั้งหลายสว่างไสวด้วยเวทมนตร์มากมาย แม่มดน้อยพูดว่า: "ดูเหมือนว่าทุกคนต่างก็ไม่มีใครอยากให้เพลิงดับหรอก แต่มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ตอนที่เราบอกลาครั้งก่อน... ตอนนั้นคุณเคยพูดกับเหล่าแม่มดว่า ในห้วงเวลาอันยาวนานนี้ แม่มดที่มีชีวิตยืนยาวนั้นจะสูญเสียสิ่งต่าง ๆ ไปมากมาย เรื่องรักโลภโกรธหลงหรือความเป็นความตายก็จะกลายเป็นเรื่องไม่สำคัญ แต่แท้จริงแล้วคำพูดนี้เป็นเพียงคำโกหก ที่พูดเพื่อปลอบใจเหล่าสหายที่จากไปก่อนพวกเขาเท่านั้นเอง ความจริงแล้วแม่มดนั้นทะนุถนอมดวงไฟและแสงสว่างเล็ก ๆ ในโลกที่มืดมนและสิ้นหวังนี้ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด แม้กระทั่งเงาที่เกิดจากแสงไฟที่สาดส่องลงมาก็เช่นกัน "คุณชอบบอกว่าคุณไม่เก่งเท่าพวกเรา แต่ฉันคิดเสมอเลยว่าคุณเป็นแม่มดที่น่ารักและทรงพลังที่สุดในหมู่พวกเรา คุณมักจะพูดว่าคุณไม่สามารถทิ้งอะไรไว้เบื้องหลังได้เลย แต่ในเรื่องราวที่คุณทิ้งไว้มีโลกมากมายนับไม่ถ้วน ต่อให้ผ่านไปอีกหนึ่งร้อยปีหรือหนึ่งพันปี ต่อให้วันโลกาวินาศที่แม่มดโหรแห่งดวงดาวบางคนกังวลนั้นจะมาถึง ต่อให้แม่มดผู้มีอายุขัยยืนยาวจะตายไปหมดสิ้น แสงเล็ก ๆ ที่เบ่งบานในโลกเล็ก ๆ เหล่านี้ก็จะไม่จางหายไป ใช่แล้ว คุณนั่นแหละคือแม่มดผู้ยิ่งใหญ่ที่แข็งแกร่งที่สุด แข็งแกร่งกว่าพวกเรามากเลย ฉันคิดถึงคุณมากนะ ลาก่อน" แม่มดเฒ่าไม่ได้ตอบรับ เพราะในนี้เหลือเพียงเปลือกนอกที่กลวงเปล่าเท่านั้น ไม่ต่างอะไรจากเปลือกที่กลวงเปล่านับไม่ถ้วนที่เธอเห็นในระหว่างการเดินทาง วัสดุที่ใช้ในการสร้างก็เหมือนกัน แต่สิ่งที่ทำให้มันแตกต่างจากเปลือกที่กลวงเปล่าอื่น ๆ ก็คือดวงไฟอันริบหรี่ดวงนั้น แม่มดน้อยเดินกลับบ้าน พร้อมกับดวงไฟที่เธอนำมาจากแม่มดเฒ่า เรื่องราวจบลงเพียงเท่านี้ แต่การผจญภัยของแม่มดน้อยยังคงดำเนินต่อไป เพราะเธอตัดสินใจที่จะนำดวงไฟของแม่มดเฒ่า เดินทางไปทั่วจักรวาล เพื่อจุดประกายแสงสว่างให้กับทุกมุมของห้วงเวลา |
@Anhol Several weeks ago I made a lengthy post about Main DPS Xilonen but that is out of date now. ...