 | Name | แม่มดน้อยและเพลิงที่ไม่มีวันดับ (VI) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | แม่มดน้อยและเพลิงที่ไม่มีวันดับ | |
| Rarity |  | |
| Description | “จำเป็นต้องเขียนเรื่องแบบนี้ ตอนนี้ เวลานี้จริง ๆ เหรอ?” “ให้ฉันเขียนเถอะนะ นาน ๆ ทีจะมีโอกาสได้กลับมาโลกใบนี้ Alice ก็คงคิดแบบนี้เหมือนกันว่า: ถ้าไม่ทำต่อไป งั้นทุกอย่างก็คงจะไร้ความหมายตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว” |
Item Story
| แม่มดน้อยรีบกลับไปหาอาจารย์ เธออยากถามว่าทำไมอาจารย์ถึงอยากยุติการสอบ และทำไมถึงไม่ยอมให้เธอได้เป็นแม่มด เธอยังต้องการทุ่มของต่อหน้าอาจารย์ด้วย แน่นอนว่าสิ่งนั้นจะต้องแข็งแรง แตกหักยาก และเธอสามารถหยิบมันได้ด้วยตัวเอง เธอยังตั้งใจหลีกเลี่ยงถ้วยชาใบที่อาจารย์ชอบที่สุดเป็นพิเศษ แน่นอนว่าหากสถานการณ์บังคับ เธอถึงขนาดที่สามารถทุ่มถ้วยชาใบโปรดรองลงมา เพื่อเน้นย้ำว่าสถานการณ์จริงจังขนาดไหนได้ด้วยซ้ำ เพราะเธอเป็นคนซื้อถ้วยชาใบนั้นมาเอง ไม่ใช่ของที่เพื่อนให้เธอ เธอมักจะให้ความสำคัญกับของขวัญที่เพื่อนมอบให้พอ ๆ กับตัวเพื่อนเองเลย ดังนั้นเธอจะต้องไม่ใช้อารมณ์เด็ดขาด "Octavia กลับมาแล้ว เธอก็ไปรำลึกความหลังกับเขาหน่อยสิ" ...แต่ทันทีที่ได้เจอกับอาจารย์ อาจารย์กลับพูดเรียบ ๆ ไม่กี่คำ แผนการที่แม่มดน้อยสั่งสมบ่มเพาะ วางแผน และซักซ้อมมานับครั้งไม่ถ้วน รวมทั้งอารมณ์ที่กำลังจะระเบิดออกมาล้วนอันตรธานหายไปในทันที Octavia เป็นเพื่อนรักของแม่มดน้อย และเป็นเพื่อนรักของแม่มดเฒ่าผู้ยิ่งใหญ่เช่นกัน บ้านเกิดของเธอถูกทำลาย แต่เธอกลับไม่มีความกล้าที่จะต่อต้าน จึงต้องใช้ชีวิตร่อนเร่พเนจรไปตลอดกาล เธอได้เห็นโลกต่าง ๆ มากมาย และได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับท้องฟ้าที่อยู่เหนือฟ้าออกไปให้แม่มดน้อยฟังมากมาย "ทั้งจักรวาลกำลังจะตาย มันเพิ่งผ่านจุดสูงสุดไปเมื่อไม่นานมานี้ และมันกำลังจะเลวร้ายลงในไม่ช้า" Octavia นั่งอยู่ในสวนที่มีแสงแดดสาดส่อง รินชาใส่ถ้วยชาที่เธอและแม่มดน้อยชื่นชอบที่สุด แม่มดน้อยดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง "เธอกลับมากะทันหันเกินไป เราก็เลยไม่ได้เตรียมเก้าอี้ไว้ให้ เก้าอี้ตัวที่เธอนั่งอยู่ตอนนี้เป็นของแม่มดเฒ่าสินะ" "ดวงดาวมากมายในจักรวาลดับสูญไปแล้ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเหลือเวลาอีกนานแค่ไหน" Octavia กล่าว "เพราะงั้นฉันเลยอยากกลับมาเยี่ยมพวกเธอ" "เป็นเพราะเธอกลับมาแล้วบอกเรื่องนี้กับอาจารย์รึเปล่า พวกเขาถึงได้ยุติการทดสอบของแม่มดทั้งหมดน่ะ?" แม่มดน้อยถาม "อาจจะใช่มั้ง ในโลกที่เป็นแบบนี้ ทุกอย่างล้วนไร้ความหมาย เธอไม่จำเป็นต้องเป็นแม่มดอีกแล้ว" "งั้นฉันไม่โกรธอาจารย์แล้วล่ะ" แม่มดน้อยเอ่ย "แล้วเธอล่ะโกรธฉันมั้ย? ฉันทำให้เธอไม่มีโอกาสได้เป็นแม่มดนี่นา" O พูด "ถ้าคราวนี้เธอไปแล้วไม่กลับมาอีก ฉันจะโกรธเธอแน่" แม่มดน้อยพูด "ฉันจะไปเอาเก้าอี้ของเธอมาจากห้องนอนเดี๋ยวนี้แหละ" "ฉันนั่งเก้าอี้ของแม่มดเฒ่าก็หมดเรื่อง เขาแก่มากแล้ว ลุกขึ้นมาไม่ไหวแล้วล่ะ" "ไม่ได้หรอก เพราะว่าเก้าอี้ของเขาก็เป็นของเขา ส่วนเก้าอี้ของเธอก็เป็นของเธอ" แม่มดน้อยพูดกับ O อย่างจริงจัง "เก้าอี้แต่ละตัวมีเจ้าของคนเดียว ต่อให้คนคนนั้นจะไม่อยู่แล้ว แต่ก็ยังมีความทรงจำอยู่บนเก้าอี้นี้อยู่ ดังนั้นจะนั่งเก้าอี้ผิดตัวไม่ได้เด็ดขาด" Octavia ยิ้มอย่างอ่อนใจ เพื่อเป็นการขอโทษที่เธอขัดขวางการเป็นแม่มดของแม่มดน้อย Octavia จึงบอกข่าวหนึ่งกับแม่มดน้อยว่า: ดังนั้น "'เพลิงที่ไม่มีวันมอดดับ' มีอยู่จริง ๆ มันอยู่ที่..." |
Skirk in her ideal team would have copious amounts of DMG%, thus she's quite ATK-hungry. Mistsplitt...