 | Name | เสียงสะท้อนจากหอยสังข์ (II) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, loc_fam_book_family_1069 | |
| Rarity |  | |
| Description | เรื่องราวที่เล่าขานสืบต่อกันมาในดินแดนแห่งนี้ กล่าวถึงเหล่าเด็กผู้สื่อสารกันผ่านหอยสังข์ในดินแดนรกร้างแถบชายแดน แต่จนถึงทุกวันนี้ ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าใครคือผู้ประพันธ์ดั้งเดิม |
| Table of Content |
| Item Story |
| Obtained From |
| Gallery |
Item Story
| "เธอรู้อยู่แล้วว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้..." เด็กสาวที่สวมแว่นตาออกตามหาเด็กชายร่างเล็กคนนั้น ส่วนเด็กคนอื่นที่มีแววตาเป็นห่วงก็หลีกทางให้กับเธอ ตรงปลายทาง เด็กหนุ่มรูปหล่อนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่กองสุมด้วยข้าวของหนัก ๆ ผิวสีเข้มของเขาทำให้ใบหน้าดูคมชัดยิ่งขึ้น ริมฝีปากม่วงอมแดง และเปลวไฟที่ลุกโชน ทำให้ดูเหมือนกับว่ามีลมกำลังพัดผ้าคลุมหน้าอันพรั่นพรึงอยู่ ตามตัวของเด็กหนุ่มไม่มีบาดแผล มือของเขาวางตกอย่างอ่อนแรง น่าจะวางห้อยอยู่อย่างนั้นมานานแล้ว แถมยังดูแข็งทื่อคล้ายกับรูปปั้น ดาบที่เขาเคยภาคภูมิใจวางตกอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครสักคนเก็บขึ้นมาเลย "รู้อยู่แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนั้น" เด็กชายหยิบดาบเล่มนั้นขึ้นมา ดาบเล่มนั้นแข็งมาก จริง ๆ ตอนกวัดแกว่งดาบเล่มนั้น มันก็งอและมีรอยบิ่นมากมายอยู่ก่อนแล้ว เขาไม่ได้ดูแลดาบให้ดี ทว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่เขาพึ่งพาได้ เขาจึงไม่อยากให้ใครรู้ว่าดาบเล่มนี้จำเป็นต้องได้รับการดูแล แน่นอนว่าเขาย่อมระแวงมากขึ้น นอนน้อยและหลับไม่เต็มอิ่ม หงุดหงิดโมโหง่าย กลัวว่าหากตัวเองเผยจุดอ่อนเหมือนกับพวกผู้ใหญ่ ก็ยิ่งทำให้ตัวเองเผยจุดอ่อนมากขึ้น และแน่นอนว่าจุดจบก็จะเป็นแบบนี้ จริง ๆ ปัญหาส่วนใหญ่... จำเป็นต้องใช้ความอดทนที่มากขึ้น "เธอเห็นเหตุการณ์นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?" "ตั้งแต่ตอนที่เขาขอหอยสังข์จากฉันน่ะ" "ขอหอยสังข์เหรอ?" "หอยสังข์อะไร? หอยสังข์นั่นไม่ได้มีค่าอะไรเลย มันก็แค่ของเล่นที่พวกเราเก็บได้จากชายหาด เขาต้องเลือกว่าจะทิ้งหอยสังข์ หรือทิ้งดาบพัง ๆ เล่มนั้น มือนึงถือหอยสังข์ อีกมือนึงถือดาบ รังแต่จะทำให้กวัดแกว่งดาบได้ช้าลงเท่านั้น" เจ้าของมือคู่หนึ่งได้ถือหอยสังข์อยู่ พร้อมกับเดินออกมาจากกลุ่มเด็กหนุ่มสาว จากนั้นก็ยื่นหอยสังข์ให้กับเด็กชาย เด็กชายมองไปยังหอยสังข์ และเห็นรอยแดงซึ่งเกิดจากการใช้เชือกฟางหยาบ ๆ มัดไว้จนแน่นอยู่ตรงกลางฝ่ามือ "แล้วทีนี้เธอจะทำยังไงล่ะ?" เด็กสาวที่สวมแว่นถามเขา เขารับหอยสังข์มา และเป่ามันเหมือนกับนิทานในหนังสือภาพ แต่หากไม่ได้ทำการปรับแต่งมัน ลมที่เป่าออกมาจากหอยสังข์ก็จะมีเสียงดังพรูด พรูด ซึ่งมันน่าขำอย่างมาก จากนั้นเขาก็เอามาแนบกับหูเพื่อฟังเสียงคลื่นทะเลที่ดังออกมาจากในหอยสังข์ "เราจะสร้างเมืองของเราที่นี่ เราจะสร้างสรวงสวรรค์ของเหล่าเด็กหนุ่มสาวขึ้นมา หลังจากนี้หอยสังข์จะไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่งทั้งนั้น ทุกคนจะได้ผลัดกันถือ ได้พูดในสิ่งที่ต้องการ ได้แสดงความเห็นในสิ่งที่อยากทำ" "แต่ยังไงเราก็ต้องเติบโตขึ้น และกลายเป็นผู้ใหญ่ที่เราไม่ต้องการอยู่ดี" "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เพราะตราบใดที่ยังมีโลกอยู่ ย่อมมีวันพรุ่งนี้ และย่อมมีเด็กหนุ่มสาวรุ่นใหม่อยู่เสมอ ถ้าพวกเขาไม่ชอบเราที่ได้กลายเป็นผู้ใหญ่ ก็ควรทำลายโลกของพวกเราด้วยน้ำมือของตัวเอง" เด็กชายที่ดูธรรมดา ๆ เด็กชายที่ตัวเล็กเตี้ย เด็กชายที่ฉลาดปราดเปรื่อง เขาโยนดาบงอ ๆ ลงไปในทะเล เขาวางหอยสังข์ไว้ตรงกลางกลุ่มเด็ก ๆ |
Obtained From
Shop
| Name |
| n/a |
| items per Page |
|
lunar reaction is extremely unnecessary. Unless you have huge crit rate, it is even worse than elec...