 | Name | บันทึกที่เหลืองซีด |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Non-Codex Series, Non-Codex Lore Item | |
| Rarity |  | |
| Description | (test)流彩的踪迹阅读物 |
Item Story
| (บันทึกบนกระดาษเก่าที่เหลืองซีด ถูกเขียนไว้ด้วยลายมือหวัด ๆ) ... นี่คือบันทึกฉบับหนึ่ง เป็นบันทึกที่มีไว้เพื่อเรียบเรียงความคิด ว่าแต่ฉันเขียนบันทึกพวกนี้ไว้ทำไมนะ? ฉันเองก็เริ่มจำไม่ได้แล้ว ฮ่าฮ่า หรือบางทีอาจเป็นเพราะจำอะไรไม่ได้ ก็เลยต้องเขียนมันไว้ละมั้ง... แต่ก่อนจะเริ่ม ฉันต้องเขียนข้อควรระวังไว้หน่อยดีกว่า กันไว้เผื่อลืม: "เฮ้ 'นักเขียนแผนที่' กับ 'เจ้าตัวแสบ' บันทึกของฉัน ห้ามเด็กซนอย่างพวกเธอแอบเปิดอ่านเด็ดขาดนะ! ถ้าฉันรู้ว่าใครแอบอ่านละก็ เดี๋ยวจะจับตีให้ก้นลายเลย!" ... เอาล่ะ ต่อไปจะเป็นส่วนที่เขียนจริงจังแล้ว จะว่าไปมันก็แปลกนะ มีสิ่งมีชีวิตประหลาดตัวหนึ่ง วนเวียนรอบตัวฉันอยู่ตลอด และดูเหมือนมันจะคุ้นเคยกับฉันมากเลยด้วย แต่ฉันเหมือนจะจำไม่ได้เลยว่าเคยเจอมันที่ไหน ในหัวฉันไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับมันเลยสักนิด ถ้ามันพูดได้ก็คงดีนะ... จะได้ถามอะไรจากมันได้บ้าง แต่โชคดีที่ ฮ่าฮ่า ฉันแสดงเก่ง มันคงยังไม่รู้ตัวหรอกว่า จริง ๆ แล้วฉันจำมันไม่ได้... ไม่งั้น ถ้าทำร้ายจิตใจของสิ่งมีชีวิตที่น่ารักแบบนี้ จะต้องเป็นบาปหนักแน่ ๆ หรือไม่ก็ จริง ๆ แล้ว มันอาจไม่ได้สนใจเลยสักนิดก็ได้... พอพูดถึงเจ้านี่ เหมือนสองแสบที่ฉันรู้จักจะเรียกมันว่า "Asha"... และจากที่ฉันสังเกต มันก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิตตัวน้อยตัวหนึ่ง มีอารมณ์ที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมา มันรู้สึกยังไงก็จะแสดงออกมาเป็นสีต่าง ๆ ที่ตรงกับอารมณ์ภายในใจ เวลามันโมโหและเร่งรีบจะเป็นสีแดง เวลาเศร้าเสียใจ ส่วนใหญ่จะเป็นสีฟ้า และเวลาที่มันมีความสุขก็จะเป็นสีเหลือง ถ้ามองแบบนี้ สีของ Asha ก็คือการแสดงความรู้สึกของพวกมันออกมาตรง ๆ นั่นแหละ แน่นอนว่าสีที่เจ้าตัวเล็กแสดงออกมานั้น ดูเหมือนจะไม่ครบทุกสี อย่างเช่น มันไม่สามารถพ่นสีม่วงออกมาได้ น่าเสียดายจัง สีม่วงของ Asha น่าจะแตกต่างกับสีม่วงธรรมดาทั่วไปแน่ ๆ... อยากเห็นจังเลยน้า ... ระหว่าง Asha กับ Asha เองก็ไม่เหมือนกัน... ดูเหมือนว่า Asha ที่อยู่ข้าง ๆ ฉันจะดู... พิเศษกว่า ราวกับว่ามีสายใยที่มองไม่เห็นผูกเราทั้งสองไว้ด้วยกัน... ฉันรู้ ฉันสามารถรับรู้ถึงความรู้สึก และความคิดเรียบง่ายบางอย่างของมันได้ รวมถึงเข้าใจท่าทางต่าง ๆ ของมัน ราวกับว่าฉัน... สามารถมองเห็นได้แม้กระทั่งสีหน้าของมัน Asha ก็แสดงสีหน้าได้ด้วยเหรอ? บางครั้งฉันก็รู้สึกว่า... มันเองก็รับรู้ถึงความรู้สึกของฉันได้เช่นกัน มันใช้อีกวิธีหนึ่งเพื่อทำความเข้าใจฉัน ด้วยการสัมผัสที่ตัวฉัน... ในตอนที่ฉันลืมเรื่องราวไปเกือบทั้งหมด ในตอนที่ฉัน... ไม่สามารถเปล่งเสียง พูดจาคล่องแคล่วได้อย่างในตอนนี้... มันก็จะใช้วิธีอื่นในการสื่อสารกับฉัน ถึงแม้ในตอนนี้ ความทรงจำจะพร่ามัวเต็มที แต่ในหัวฉันยังคงจำได้ว่า: "สีสันคือศิลปะแห่งการปะทะและการเปรียบเทียบ มันคือการแสดงออกทางอารมณ์ที่รุนแรง และยังเป็นการขยายและถ่ายทอดความทรงจำด้วย" ใครเป็นคนพูดประโยคนี้กันนะ... เอาเถอะ ไม่แน่อาจเป็นเพราะฉันสนิทกับ Asha มาก มันก็เลยเข้าใจความรู้สึกของฉันได้ขนาดนี้ล่ะมั้ง และเพราะแบบนี้เลยทำให้มัน... สามารถสร้างสีสันเหล่านั้น...ขึ้นมาได้? แต่ทำไมมันถึงสร้างสีม่วงไม่ได้นะ... เพราะสีม่วงมีอารมณ์ที่ซับซ้อนเกินไปรึเปล่า อ๊ะ... สีม่วง คือความขัดแย้งและการทะเลาะเบาะแว้ง คือความฝันอันสวยงาม คือการร่วงหล่นจากที่สูงอันไกลลิบ คือท้องฟ้ายามราตรีที่ดวงดาวยังคงหลับใหล หรือบางทีนั่นอาจเป็นสีเดียว ที่ชายชราผู้ใกล้จะหลงลืมทุกอย่างยังคงจำได้... ... แต่ทำไมในหัวฉัน ถึงรู้สึกว่าฉันกับ Asha ยังมีจิตวิญญาณที่เชื่อมโยงกันอยู่นะ... อ้อ จริงสิ ฉันจำได้ว่าพวกเขาเคยบอกว่า ตอนที่ฉันยังหนุ่ม ๆ ดูเหมือนว่าจะเป็นนักบวชที่มีชื่อเสียงมากเลยล่ะ ใช่ไหมนะ... ตอนนี้ ความทรงจำเกี่ยวกับการเป็นนักบวชของฉัน กลับเหมือนการฝ่าม่านหมอก ที่บดบังทับซ้อนชั้นแล้วชั้นเล่า... จนบางครั้งก็อดสงสัยไม่ได้ว่า นั่นคือตัวฉันจริง ๆ หรือเปล่า "นี่คือการทดลองของศาสตร์ลับในอดีต และเป็นการทดสอบว่าชีวิตในรูปแบบโฟลจิสตัน จะสามารถส่งต่อความทรงจำได้หรือไม่..." ในความทรงจำ เสียงของฉันพูดออกมาอย่างนั้น เขาพูดคำนั้น... กับฉัน... แต่นั่นหมายความว่ายังไงกันนะ... (ข้างล่างเป็นตัวหนังสือเล็ก ๆ เพียงไม่กี่บรรทัด...) "เจ้าตัวแสบ" ถึงฉันจะลืมเรื่องราวไปมากมาย แต่ฉันก็รู้ว่าเธอน่ะ ไม่เคยเชื่อฟังฉันเลยสักครั้ง เพราะงั้นเธอต้องแอบอ่านสมุดบันทึกเล่มนี้แน่ ๆ ฉันมีเรื่องมากมายที่ยังคิดไม่ตก แต่ก็ไม่มีเวลาให้คิดถึงมันอีกแล้ว... บางทีควรจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเธอและ "นักเขียนแผนที่" เป็นคนไปหาคำตอบแทนแล้วล่ะ... "นักเขียนแผนที่" เป็นคนงุ่มง่าม แต่เขาก็มีจิตใจที่บริสุทธิ์ สักวันเขาจะต้องพบ "สีสัน" ที่เป็นของตัวเองอย่างแน่นอน... เพราะงั้นฉันก็เลยไม่ห่วงเขา และอยากให้เขาช่วยดูแล Asha แทนฉันด้วย แต่ "เจ้าตัวแสบ" เธอเป็นคนฉลาด จะเรียกว่าฉลาดเกินไปก็ได้ แถมยังมีข้อสงสัยอีกมากมายให้ไปหาคำตอบ ยังมีความขัดแย้งมากมายที่ต้องไปคลี่คลาย และยังมีหนทางอีกยาวไกลที่ต้องก้าวเดินต่อไป และตัวฉันในตอนนี้ ก็คงจะหาคำตอบให้กับคำถามเหล่านั้นไม่ได้อีกแล้ว... ฉันทำได้เพียงพูดประโยคที่ฉันยังพอจำได้ให้เธอฟังอีกครั้ง: "สีสันคือศิลปะแห่งการปะทะและการเปรียบเทียบ มันคือการแสดงออกทางอารมณ์ที่รุนแรง และยังเป็นการขยายและถ่ายทอดความทรงจำด้วย" สีสันของแต่ละคน ล้วนเกิดขึ้นจากเส้นทางที่ตนเองได้เดินผ่าน หวังว่าเธอจะไม่หลงเดินผิดทางมากจนเกินไปนะ และได้พบกับ "สีสัน" ที่เป็นของเธอเองเร็ว ๆ นะ... |
In summary: whine, has an allowance, probably skips and doesn't understand the story.