 | Name | บันทึกที่เขียนอย่างสวยงาม |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Non-Codex Series, Non-Codex Lore Item | |
| Rarity |  | |
| Description | ??? |
Item Story
| ฉันสังเกตว่า Macani ยังอดหลับอดนอนอีกตามเคย... สงสัยเขาคงยังหาวิธีเอ่ยปากพูดกับเพื่อน ๆ ไม่ออกสินะ ฉันเข้าใจความรู้สึกและสถานการณ์ของเขาเป็นอย่างดี เพราะเรื่องนี้ก็เป็นปัญหาที่ทำให้ฉันหนักใจไปหลายวันอยู่เหมือนกัน ในฐานะของภรรยา... และสมาชิกทีมแรกเริ่มแล้ว... ภาพในวันนั้น ยังชัดอยู่เต็มสองตาของฉันเลย เคยได้ยินว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังออกเดินทางไปทั่ว เพื่อมองหาสหายร่วมอุดมการณ์ แล้วก่อตั้งทีมผจญภัยทีมหนึ่งขึ้นมา ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฉันก็เลยไปยืนมองตรงริมแท่นสูง ตอนแรกก็แค่จะไปดูว่าเขาหน้าตาเป็นยังไงก็เท่านั้น ผลลัพธ์คือไม่มีใครสนใจเจ้าหนุ่มที่มาจากผองสรรพสิ่งเลย ตรงพื้นที่ว่างมีคนดูอยู่ไม่กี่คน ฉันก็เลยกลายเป็นคนที่เด่นที่สุดตรงนั้นแทน สุนทรพจน์ของเขาไม่เลวเลย เขาไม่ใช่คนประเภทชอบคุยโวโอ้อวด ในคำพูดนั้นแสดงออกถึงความจริงใจแบบเรียบง่าย เขาเชื่อมั่นในเป้าหมายของตัวเองอย่างแรงกล้า จะว่าไปเขาก็เหมือนกับไฟป่ากองหนึ่ง ที่เปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญไร้ความเกรงกลัว... แม้ว่าตอนนี้ฉันจะจำรายละเอียดต่าง ๆ ไม่ค่อยได้แล้ว แต่ในตอนนั้นหัวใจของฉันฮึกเหิมอย่างไม่ต้องสงสัยเลย แต่ที่นั่นกลับไร้ซึ่งเสียงปรบมือ ไม่มีใครเอ่ยปากพูดคุยกับเขาเลยด้วยซ้ำ กลุ่มคนที่มามุงดูต่างก็แยกย้ายกันไป เขาทำได้แค่ยิ้มแล้วถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะก้มลงไปเก็บกระเป๋าที่วางอยู่บนพื้น ราวกับเขาไม่คิดจะอยู่ต่อแล้ว "ไปหาที่อื่นดูสิ ลองไปดูที่วงศ์ปีกบุปผามั้ยล่ะ" ฉันกลัวว่าเจ้าหนุ่มนั่นจะผิดหวังมากเกินไป เพราะยังไงซะ การผจญภัยก็ไม่ใช่เรื่องถนัดของพวกเรา เผ่าจ้าวแห่งลมราตรีอยู่แล้ว เขาหันกลับมามองฉัน ในตอนนั้นเอง ฉันถึงสังเกตเห็นว่าในสายตาเขา ไม่มีร่องรอยของความผิดหวังเลยสักนิด เขายิ้มแล้วขอบคุณฉันด้วยความจริงใจ ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ราวกับความเย็นชาที่ได้รับนั้น เป็นเพียงแค่หนามข้างทาง และอุปสรรคที่เผชิญก็เป็นเพียงแค่ฉากหนึ่ง ในวิถีแห่งการผจญภัยเท่านั้น ทำไมคนเราถึงมีชีวิตที่แรงกล้าและสดใสแบบนี้ได้นะ? ฉันสงสัยอยู่เสมอว่า ชีวิตในแบบที่ไม่เคยเป็นของตัวเองนั้นเป็นอย่างไร ต่อมา Chaco ก็เข้าร่วมกับพวกเรา สุดท้ายก็ตามด้วย Anja จากเหล่าวารี ฉันยังจำได้ดี ฤดูร้อนปีนั้นร้อนกว่าปีไหน ๆ Anja เลยเสนอว่า ให้มาจัดปาร์ตี้รอบกองไฟกันที่ข้างบ้านของเธอ พวกเราตื่นเต้นกันยกใหญ่ รีบเตรียมงานกันอย่างครึกครื้น ในปาร์ตี้นั้น ความยินดีที่ได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ กับความหวังต่ออนาคต ที่กำลังจะได้ออกผจญภัยร่วมกัน ความรู้สึกนั้นผสมผสานกันอย่างลงตัว ทุกคนต่างดื่มกันมากกว่าปกติ จนพอถึงช่วงเสนอชื่อทีมผจญภัย ก็เริ่มมีชื่อแปลก ๆ หลุดออกมาเต็มไปหมด... หลังจาก "คมหอกหมุนทะยานใต้ตะวันเดือด" Macani ก็เสนอชื่อ "คมแห่งหินเหล็กไฟ" Anja ถามเขาว่า ทำไมถึงไม่ตั้งชื่อทีมให้ดูเวอร์วังมากกว่านี้ แต่เขากลับตอบว่า อุดมคติของเขาไม่ใช่การเป็นผู้กล้า ไม่จำเป็นต้องใช้ชื่อที่ยิ่งใหญ่อลังการ คำพูดนี้ทำให้เราตกใจมาก อย่างกับสร่างเมาในทันที แต่ Macani ก็พูดต่อทันทีว่า แผ่นดินนี้ไม่เคยขาดแคลนผู้กล้า เพราะงั้นสิ่งที่เขาอยากจะทำ ก็คือใช้ความพยายามของพวกเราเปิดทางให้คนรุ่นหลัง ให้เมล็ดพันธุ์อัคนีแรกเริ่มเหล่านั้น ยังคงส่องสว่างต่อไป... "คมแห่งหินเหล็กไฟ" การสืบทอดของเมล็ดพันธุ์อัคนี เป็นชื่อที่ไพเราะมาก และเต็มไปด้วยความหมายอันลึกซึ้ง แต่พอมองย้อนกลับในตอนนี้ มันก็ฟังดูตรงเกินไปหน่อย ก็เรานี่แหละที่ตั้งใจจะให้ชื่อ "คมแห่งหินเหล็กไฟ" โด่งดังไปทั่วทั้ง Teyvat แต่ความฝันยังไม่ทันได้เป็นจริง เพราะทันทีที่เจ้าตัวน้อยลืมตาดูโลก เราเองกลับเป็นฝ่ายที่เริ่มคิดจะถอนตัว... สำหรับเพื่อน ๆ ที่ไว้ใจพวกเรา ผู้ที่ร่วมผจญภัยอยู่เคียงข้างเรามาตลอดจนถึงวันนี้ การตัดสินใจแบบนี้ มันคือการเห็นแก่ตัวอย่างไม่ต้องสงสัยเลย แต่สำหรับคนที่เป็นพ่อแม่คนแล้ว บนโลกนี้ยังจะมีอะไรสำคัญไปกว่า การปกป้องให้ลูกเติบโตอย่างแข็งแรง และปลอดภัยอีกล่ะ? อยู่ร่วมกันมาจนถึงทุกวัน ในใจลึก ๆ เราก็พอจะเดาคำตอบของเพื่อน ๆ ได้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกผิดในใจเราเบาบางลงเลย การ "ร่ำลา" นั้นไม่เคยเป็นเรื่องที่จะตัดสินใจกันง่าย ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับคนที่เป็นหัวหน้า บางที นี่อาจเป็นอุปสรรคที่กำลังขวางทางเราอยู่ในตอนนี้ล่ะมั้ง และตอนนี้แหละ ถึงคราวที่ฉันจะต้องส่งต่อความกล้าให้กับ Macani บ้างแล้ว เพราะนั่นคือสิ่งที่ฉันเคยได้รับมาจากเขาเช่นกัน ... เพื่อน ๆ ต่างก็บอกว่าพวกเขาคาดไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วว่าสักวันจะต้องเป็นแบบนี้... พอถูกหยอกล้อแบบนั้นเข้าให้ ในใจก็ไม่รู้สึกหนักอึ้งแบบนั้นอีกแล้ว ฉันว่า Macani เองก็เช่นกัน Anja เสนอว่าจะจัดทริปอำลา ให้ทุกคนได้ไปพักผ่อนด้วยกันสักครั้ง... เด็กสาวคนนี้รู้ใจผู้อื่นเสมอ เธอมักรู้ว่าต้องทำยังไงให้ทุกคนมีความสุข เธอเองก็คงไม่อยากให้ใครต้องมีอะไรค้างคาใจ จากนี้คงต้องวุ่นวายกันอีกสักพัก นอกจากเก็บสัมภาระเตรียมออกเดินทางแล้ว ฉันยังอยากเตรียมของขวัญพิเศษให้กับเพื่อน ๆ ด้วย อ้อ จริงด้วยสิ เพื่อจะได้เก็บภาพวาดจากการเดินทางให้มากกว่านี้ ฉันก็คงต้องไปหาอัลบั้มที่ระลึกเล่มใหม่สักเล่มแล้วละ |
In summary: whine, has an allowance, probably skips and doesn't understand the story.