 | Name | บันทึกที่เขียนขึ้นอย่างลวก ๆ |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Non-Codex Series, Non-Codex Lore Item | |
| Rarity |  | |
| Description | ??? |
Item Story
| เจ้า Asha นั่นเป็นตัวซวยของฉันชัด ๆ ทำไมมันถึงชอบย้อมสีทุ่งดอกไม้ ให้ดูพิลึกแบบนั้นก็ไม่รู้? เมื่อวานก็สีม่วงตัดสีส้ม ลวดลายบิดเบี้ยวเหมือนอสรพิษบันเหินที่ลอยอยู่ในทะเลทราย วันก่อนก็ลงสีแดงตัดสีเขียว ในแถบสีถูกแต้มไปด้วยวงกลมเล็กใหญ่เต็มไปหมด ฉันเหลือบมองไปแค่แวบเดียว ถึงกับต้องหยุดหายใจไปตั้งสามเฮือก ไม่งั้นหัวใจคงเต้นผิดจังหวะแน่ หรือบางทีมันอยากจะคิดว่าตัวเองเป็นศิลปิน แต่ฉันว่างานศิลปะของมันล้ำยุคเกินไปหน่อย ใครมันจะไปทนดูของพวกนี้ไหวกันล่ะ? ช่วงนี้ฉันใช้เวลาทั้งหมด ไปกับการต่อสู้ด้วยปัญญาและความกล้ากับมัน เคยคิดว่าจะกั้นมันไว้ไม่ให้เข้าเขตท่องเที่ยวซะเลยดีมั้ย แต่ที่นี่มันก็กว้างเกินไปจริง ๆ ไม่รู้จะไปเริ่มกั้นจากตรงไหนดี งั้นจับมันขังแยกไว้เลยเป็นไง? แต่พอกางรั้วออก ฉันถึงเห็นว่าเจ้านี่มันกระโดดได้สูงกว่า Yumkasaurus ซะอีก พอฉันเผลอแป๊บเดียว มันก็เริ่มสร้างงานศิลปะของมันต่อแล้ว ฉันหัวเสียสุด ๆ จะไล่ตามมันก็ตามไม่ทัน จะจับก็จับไม่ได้ มันวาดอยู่ข้างหน้า ส่วนฉันเช็ดตามอยู่ข้างหลัง อุตส่าห์เช็ดจนสะอาด แต่พอได้พักแค่เดี๋ยวเดียว หันไปอีกที มันก็วาดเพิ่มอีกแล้ว นี่มันแค้นอะไรฉันนักหนาเนี่ย? เดินไปเดินมาแบบนี้ทุกวัน ฉันกล้าพูดเลยนะว่า แม้แต่โค้ชออกกำลังกายชื่อดังแห่งผองสรรพสิ่ง ก็ยังไม่เคยออกกำลังกายหนักขนาดนี้มาก่อนแน่! รีสอร์ตแห่งนี้ใกล้จะเปิดให้บริการแล้ว ถ้าขืนยังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป คงไม่ได้การแน่ วันนี้ฉันก็เลยยอมวางฟอร์มแล้วไปเอ่ยปากขอร้องมันในที่สุด ฉันพูดกับมันว่า: "ขอร้องล่ะ ท่าน Asha อย่าวาดอีกเลยนะ ให้ฉันได้กินข้าวอย่างสบายใจบ้างได้มั้ย?" พอพูดจบมันก็ร้องเจี๊ยวจ๊าวตอบกลับมา ฉันฟังไม่เข้าใจหรอก แต่ที่แน่ ๆ มันไม่ได้วาดอะไรต่อแล้ว ก็ดีเหมือนกัน ปล่อยให้มีพื้นที่ว่างบ้าง พื้นที่ว่างนั่นแหละ คือ ความงามที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ฉันขอตัวไปกินข้าวก่อน หวังว่าท่าน Asha จะให้เวลาฉันอีกสักนิด... ไม่งั้น งานนี้ฉันคงทำต่อไม่ไหวจริง ๆ |
In summary: whine, has an allowance, probably skips and doesn't understand the story.