 | Name | การต่อสู้ครั้งแรกของ Sundjatta (III) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | loc_fam_book_family_1064 | |
| Rarity |  | |
| Description | ม้วนหนังสือที่สืบทอดมาจากบุตรแห่งเสียงสะท้อน บอกเล่าถึงตำนานของผู้กล้า Sundjatta ในช่วงวัยหนุ่มเมื่อห้าร้อยปีก่อน |
| Table of Content |
| Item Story |
| Obtained From |
| Gallery |
Item Story
| Sundjatta สูญเสียชื่อเสียงอันดีงามไป และยินดีก้าวสู่เส้นทางของการผจญภัยด้วยตนเอง เขามุ่งหน้าไปยังทะเลสาบลาวา และปล่อยให้คลื่นความร้อนแผดเผาร่างกายของเขา ทุกวันนี้ทะเลสาบลาวาเย็นตัวลงแล้ว และไม่มีมังกรหรืออสรพิษออกอาละวาดอีกต่อไป แต่ในห้วงเวลาอันไกลโพ้นนั้น ที่แห่งนี้ได้ถูกมังกรร้าย Lukwata ยึดครองเอาไว้ Lukwata เป็นหนึ่งในทายาทเผ่ามังกรโบราณที่หลงเหลืออยู่เพียงไม่กี่ตัว มีจิตใจชั่วร้าย และพยายามที่จะฟื้นฟูระบอบการปกครองแบบเผด็จการของมังกรโบราณกลับมาอยู่ตลอดเวลา มหาสงครามในอดีตกาลที่พลิกฟ้าสะเทือนดินครั้งนั้น ได้ทำลายล้างเผ่าพันธุ์ของมัน แต่มันกลับซ่อนตัวอยู่ในถ้ำที่มืดมิด จึงรอดพ้นจากภัยพิบัติแห่งการทำลายล้าง เมื่อสูญเสียการปรนนิบัติจากทาส Lukwata ก็แก่ชราและอ่อนแอลง ดวงตาทั้งสองถูกไอกำมะถันรมจนมืดบอด สมองก็เลอะเลือนจนคลุ้มคลั่ง ต้องเอาตัวรอดไปวัน ๆ ในห้วงฝันของการต่อสู้ครั้งใหญ่ระหว่างทูตสวรรค์ โดยไม่อาจหลุดพ้นได้ จึงไม่ได้รับรู้เลยว่ายุคสมัยของมนุษย์ได้มาถึง Natlan แล้ว ด้วยเหตุนี้เมื่อทาสรับใช้ตัวเล็ก ๆ มาถึงรังที่มันซ่อนตัวอยู่เพื่อท้าทาย มังกรโบราณจึงลุกขึ้นด้วยความโกรธ ไอจนอาเจียนออกมา ปากก็สาปแช่งไม่หยุดหย่อน คล้อยหลังคำสาปที่รุนแรงดั่งสายฟ้า ลมพายุและกำมะถันก็พุ่งออกมาจากปาก "เจ้าทาสชั่วที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า กล้าดียังไงถึงมารบกวนการนอนของข้า!" Sundjatta ได้พบกับมังกรร้ายในตำนานที่แก่ชราและสติฟั่นเฟือนไปแล้ว พอเปิดปากก็อ้างนามอันยิ่งใหญ่ว่าเป็นราชา และลืมเผ่าพันธุ์ของตนเองไป ดังนั้นเขาจึงหัวเราะดังลั่น หยิบค้อนยักษ์ขึ้นมา แล้วเยาะเย้ยมังกรชราตัวนั้นว่า: "ข้าเป็นแค่คนงานเหมืองไร้ชื่อไร้นาม ไม่ใช่ทาสที่ชั่วร้ายอะไร" "เจ้าจะเรียกตัวเองว่าราชาได้ยังไง ในเมื่อเจ้าก็เป็นแค่ตาเฒ่าโง่เง่าเท่านั้น!" เมื่อ Lukwata ได้ยินเช่นนี้ก็เดือดดาลจนกระอัก และอาเจียนอย่างรุนแรงอีกระลอก มันอาเจียนออกมาเป็นลาวาที่ทั้งสกปรกและร้อนระอุ และพ่นควันไฟสีดำออกมา เมื่อเห็นเช่นนั้น Sundjatta ไม่ได้แสดงสีหน้าตกใจแต่อย่างใด เขาเหวี่ยงค้อนยักษ์ใส่มังกรชราทันที แม้ว่า Lukwata จะแก่ชราและฟั่นเฟือน แต่เมื่อโกรธขึ้นมาก็ยังน่ากลัวอย่างยิ่ง และเห็นว่าความร้อนจากลาวาได้เผาไหม้ทั้งผมและขนคิ้วของ Sundjatta พิษอันร้ายกาจของมังกรแทรกซึมเข้าไปในผิวหนังและอวัยวะภายใน ทำให้เจ็บปวดเกินทน เขี้ยวยักษ์ที่กลายเป็นสีเหลืองทิ้งบาดแผลเหวอะหวะไว้ กรงเล็บฉีกรอยแผลเก่าให้ปริออก Sundjatta อดทนกับความเจ็บปวดสุดขีด กระหน่ำหวดค้อนลงไปไม่ยั้ง จนกระทั่งหัวของมังกรที่แข็งดุจหินนั้นแตกเป็นเสี่ยง จนกระทั่งควันสีดำก็ถูกลมจากค้อนพัดกระจายสลายไป จนกระทั่งวิญญาณของมังกรชรานั้นแตกซ่าน ทะเลสาบลาวาก็เย็นลงไปเกินกว่าครึ่ง Sundjatta ล้มตัวนอนลงอย่างพึงพอใจ นับตั้งแต่นี้ไป เขาก็จะได้เป็นผู้กล้าสมดังชื่อแล้ว! |
Obtained From
Shop
| Name |
| n/a |
| items per Page |
|
what suggestion? do you not agree that the game has become incredibly stale? its because of people ...