 | Name | Maawe และ Monetoo (II) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, loc_fam_book_family_1053 | |
| Rarity |  | |
| Description | สิ่งทอจากเผ่าเหล่าวารี บอกเล่าถึงตำนานการสร้างน้ำพุร้อนของ Saurian น้อย Maawe ดูเหมือนว่าแต่ละส่วนจะมาจากกวีในยุคสมัยที่แตกต่างกัน |
Item Story
| ด้วยเหตุนี้ Maawe ผู้โดดเดี่ยวจึงมุ่งหน้าไปยังพื้นที่รกร้างสีแดงอันไร้ขอบเขตแห่งนั้น เช่นเดียวกับมังกรที่แท้จริง มันต้องผ่านการทดสอบของแสงแดดอันร้อนแรงและความแห้งแล้ง เสาะหาความทะเยอทะยานและเพลิงโทสะอันสูงส่ง บ่มเพาะจิตใจอันหยิ่งทะนงและคุณธรรม Monetoo ที่เคยอยู่เคียงข้างมัน และร่วมเพลิดเพลินไปกับความฝันอันไร้เดียงสา ก็ตามหลังมันมาด้วย เพื่อร่วมตามหาเส้นทางแห่งเพลิงโทสะไปพร้อมกับ Maawe ที่ไม่ได้อยู่โดดเดี่ยว Maawe เดินเท้าไปทางทิศตะวันออก มุ่งสู่ภูเขาสูงที่ปกคลุมไปด้วยเมฆควันกำมะถัน Maawe มาถึงที่หุบเขา ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าเหมืองอันมืดมิด Maawe เอ่ยเสียงดังทักทายเผ่าพันธุ์เดียวกันที่กำลังค้นหาคริสตัลแวววาวในหุบเขา ภายในเหมืองอันมืดมิดนั้น ได้ยินแต่เพียงเสียงสะท้อนของตัว Maawe เองเท่านั้น ที่แท้เพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ที่นี่ ต่างเคยชินกับความเงียบงันและความวิเวกมานานแล้ว แต่ปัจจุบันพวกมันวิวัฒนาการถดถอยกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แฝงตัวอยู่ท่ามกลางภูเขาหินแกร่ง หินภูเขาไม่ใช่เพลิงโทสะ ดังนั้น Maawe จึงยักไหล่แล้วไปจากที่นี่ Maawe มุ่งหน้าไปทางตะวันตก เพื่อไปยังป่ามืดมนที่ได้ตายไปนานแล้ว มันเดินผ่านซากโครงกระดูกของบรรพบุรุษ และทำความเคารพพวกมันดุจดั่งมังกรยักษ์ที่แท้จริง Maawe มาถึงหน้าพระราชวังอันมโหฬารที่สร้างขึ้นจากกิ่งก้านนับไม่ถ้วน Maawe เอ่ยทักทายเผ่าพันธุ์เดียวกันที่โบยบินอย่างอิสระอยู่ในป่า Maawe ได้ยินเพียงเสียงลมพัดอย่างเงียบเหงา และเสียงกิ่งไม้โยกไหวดังซ่าซ่า ที่แท้เพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ที่นี่ ต่างเคยชินกับความเงียบงันและความวิเวกมานานแล้ว แต่ปัจจุบันพวกมันวิวัฒนาการถดถอยกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เดินเลาะป่าหาเพื่ออาหารเงียบ ๆ ไปแล้ว หมูป่าไม่ใช่เพลิงโทสะ ดังนั้น Maawe จึงยักไหล่แล้วไปจากที่นี่ Maawe เดินทางไปทางทิศใต้ มุ่งหน้าสู่ทุ่งหญ้าสีน้ำตาลของแม่น้ำที่เหือดแห้งแห่งนั้น มันได้ผ่านความฝันเก่าแก่ที่หลงเหลืออยู่ในโลกปัจจุบัน ผ่านความปรารถนาอันไร้เดียงสาที่แตกสลายนั้น และผ่านความหวังที่เก่าแก่ที่สุด ที่ซีดจางไปตามกาลเวลาเหล่านั้น Maawe ลัดเลาะผ่านดินแดนมรณะที่ปกคลุมด้วยหมอกควัน ก่อนจะมาอยู่ตรงหน้าเผ่าพันธุ์เดียวกันกับมัน Maawe ส่งเสียงทักทายเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ที่หลับใหลอยู่ในห้วงนิทราอันใกล้โพ้นท่ามกลางม่านหมอก พวกมันตอบรับมันอย่างเป็นมิตร และเชื้อเชิญให้มันเข้าสู่ห้วงฝันแสนหวานด้วยกัน "ได้โปรดอยู่ที่นี่เถิด แขกผู้มีเกียรติจากแดนไกล และพี่น้องของเรา อยู่ในห้วงฝันของพวกเรา ร่วมกันสร้างวันวานและวันพรุ่งนี้ไปด้วยกันกับเรา อยู่ในห้วงฝันของพวกเรา และร่วมกันวาดฝันถึงวันพรุ่งนี้ที่สวยงามไปพร้อมกับเรากันเถิด" ในห้วงฝันปรากฏรัศมีแสงอันน่าอัศจรรย์ พร้อมทั้งอดีตและอนาคตอันรุ่งโรจน์ของเผ่ามังกร Maawe เกือบจะหลงใหลไปกับมันแล้ว แต่เสียงเพลงของคู่หูช่วยเรียกสติมันกลับมา ห้วงฝันไม่ใช่เพลิงโทสะ ดังนั้น Maawe จึงยักไหล่แล้วไปจากที่นี่ Maawe เดินไปทางตอนเหนือ เพื่อไปยังสุดขอบของดินแดนที่ยังไม่เคยมีผู้ใดเหยียบย่างเข้าไป มันผ่านดินดอนสามเหลี่ยมที่ก่อตัวขึ้นจากแม่น้ำลาวา และทุ่งร้างอันร้อนระอุและเงียบสงัด ผ่านดินแดนที่เหล่าภูตแห่งเปลวเพลิงกำลังเต้นรำ แล้วลอดผ่านประตูหินสีดำเย็นเฉียบ และแล้ว Maawe และคู่หูของมันก็มาถึงตรงหน้ามังกรผู้ทรงปัญญาที่อยู่บนบัลลังก์ "เจ้าเด็กน้อย เจ้ามาหาข้ามีจุดประสงค์อะไรหรือ?" มังกรผู้ทรงปัญญาและอ่อนโยนเอ่ยถาม Maawe เช่นนี้ด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง "เดิมทีข้าคิดว่าการต่อสู้ภายใต้ฟ้าเดียวกัน ได้ทำให้หัวใจของสหายร่วมเผ่าพันธุ์เดียวกับข้าแข็งกระด้างไปเสียแล้ว เมื่ออัดแน่นด้วยความเกลียดชัง พวกเขาจึงไม่อาจยอมรับคำแนะนำของข้าได้อีกต่อไป แต่นึกไม่ถึงเลยว่าวันนี้ กลับมีเด็กจากเผ่าพันธุ์เดียวกันมาถึงที่นี่ โปรดบอกข้ามาว่าเจ้าต้องการสิ่งใด? บางทีข้าอาจช่วยให้เจ้าสมปรารถนาเป็นกรณีพิเศษก็ได้" ด้วยเหตุนี้ Maawe จึงเล่าประสบการณ์ที่ตนพบเจอมาให้มังกรผู้ทรงปัญญาฟัง Maawe เล่าถึงห้วงมายาอันล้ำค่าในอดีตของตน และคืนเดือนหงายที่เย็นสบายในความฝัน Maawe เล่าถึงเงาอันอบอุ่นบนหน้าผาสีแดง และเสียงขับขานของ Monetoo Maawe เล่าว่าตนถูกผู้ปกครองเผ่าขับไล่ออกจากเผ่า เพื่อมาตามหาเพลิงโทสะที่หาได้ยากยิ่ง "เด็กน้อยเอ๋ย... เจ้าไร้เดียงสาเช่นนี้ แต่ก็บ้าระห่ำถึงเพียงนี้ด้วย เจ้ามาหาข้า แต่กลับตามหาสิ่งที่ข้าเองก็ไม่มีทางได้มันมา ไปจากที่นี่เสียเถอะ ที่นี่ไม่มีเพลิงโทสะที่เจ้าตามหาอยู่หรอก" มังกรผู้ทรงปัญญาปิดประตูหินออบซิเดียนของตน และไม่ตอบ Maawe อีกเลย |
you don't have to "feel" and to "wonder", unless you're 7yo just to think and make some calcs