 | Name | บันทึกของ Ufairah |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Rarity |  | |
| Description | บันทึกของ Ufairah |
Item Story
| ถึง Jeht ลูกสาวสุดน่ารักของแม่: ขอมอบอ้อมกอดและจุมพิตนับพันให้ลูก ขอให้แสงจันทราที่ไม่แปรเปลี่ยน มอบความสุขนับพันแก่ลูก ขอให้แสงแดดที่แผดจ้าเมตตาและรักใคร่เพียงแต่ลูก! เมื่อลูกอ่านมาถึงหน้านี้ แสดงว่าลูกต้องโตเป็นสาวที่ทั้งสวยและฉลาดแล้วสินะ? แม่อยากให้ลูกรู้ว่า ในค่ำคืนนี้ แม่กำลังจินตนาการถึงร่างอันสูงสง่าของลูก ลูกที่ได้ความฉลาดและความงามไปจากแม่ ได้ความเข้มแข็งและความดื้อรั้นจากพ่อ แม่กำลังจินตนาการถึงลูกที่สวมใส่ชุดครุยของสถาบัน จินตนาการถึงท่าทางภาคภูมิของลูกในฐานะผู้นำตระกูล จินตนาการถึงแม่กับ Jebrael ซึ่งแก่ชราไป และมองดูลูกที่กำลังใช้ชีวิตด้วยความสุขล้น... ฮ่าฮ่า แม่รู้ว่าลูกคิดอะไรอยู่ เจ้าลูกตัวร้าย! ลูกอยากอ่านข้อความเหล่านี้ให้แม่ฟัง ตั้งใจจะทำให้แม่อายใช่มั้ย! แต่ถึงอย่างนั้น แม่ก็อยากให้ลูกได้เห็นความคาดหวังและคำอวยพรเหล่านี้ที่แม่เขียนเอาไว้ ว่าแม่เคยจินตนาการถึงความโชคดีแบบนั้น แปลกจังเลยนะ สมุดเล่มนี้ จริง ๆ แล้วต้องเป็นสมุดเลกเชอร์ถึงจะถูก! แต่แม่กลับเขียนความคาดหวังที่มีต่อลูกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวซะอย่างนั้น... เฮ้อ พอได้เป็นแม่คนแล้ว ก็อ่อนไหวง่ายแบบนี้เหรอเนี่ย? อยากให้มีวันนั้นจัง เราจะได้ภาคภูมิใจในตัวของซึ่งกันและกัน... ต่อให้สายลมแห่งโชคชะตา จะพัดเนินทรายของเราจนพังทลาย ทำให้พวกเราสูญเสียความหวังอันดีงามทั้งหมดไป... แม่ก็หวังว่าลูกจะสามารถจ้องมองดวงตาของแม่ และบอกแม่ว่า สิ่งที่คุณแม่มือใหม่คนนี้มอบให้ลูกนั้น... ไม่ได้มีแต่ความเสียใจไปซะทั้งหมด ขอโทษนะ ที่แม่ไม่สามารถสร้างครอบครัวที่ดีที่สุดให้ลูกได้ แต่การได้เป็นแม่ของลูก ได้เป็นภรรยาของ Jebrael แม่ดีใจมากเลยล่ะ เฮ้อ จริง ๆ เลยนะ ตอนที่แม่เขียนบันทึกฉบับนี้ ลูกกำลังก่อความวุ่นวายอยู่ในอ้อมอกของแม่ ใช้มือเล็ก ๆ สีเข้มจุ่มน้ำหมึกมาวาดหน้าตัวเอง... นี่ลูกอยากเป็นศิลปินตัวน้อยงั้นเหรอ? หรืออยากจะช่วยแม่ขับไล่ฝันร้าย ขู่ให้วิญญาณที่ล่องลอยในทะเลทรายยามค่ำคืนกลัวจนหนีกระเจิงไปล่ะ? เอาละ นอนเสียเถอะ นอนเสีย ยัยหนูละมั่งน้อยของแม่ แม่ขอจดบันทึกบทเพลงนี้ ที่กล่อมลูกให้หลับสบาย หวังว่าลูกจะจำมันไว้ เหมือนกับที่ลูกจำแม่ได้: หมู่ดาวล่องลอยเหนือท้องทุ่งอันรกร้าง ไนติงเกลเหนื่อยล้ากับวันเวลาอันไร้ที่สิ้นสุด ได้เวลาถอดมงกุฎดอกกุหลาบออกแล้ว ชำระล้างกายให้สะอาดด้วยเหล้าองุ่นเสียเถอะ นอนเสียเถอะ นอนเสีย โอเอซิสนิรันดร์จะรอต้อนรับนักพเนจรผู้เดียวดาย ณ ที่แห่งนี้มีน้ำแร่บริสุทธิ์ไหลริน ณ ที่แห่งนี้ ความทรงจำจะหอมหวานชั่วนิจนิรันดร์ นอนเสียเถอะ นอนเสีย แดนฝันทองคำเพรียกหาเม็ดทรายล่องพเนจร ณ ที่แห่งนี้มิต้องดื่มน้ำเกลือรสขมฝาดนั้นอีก ณ ที่แห่งนี้จะไร้ซึ่งความโศกเศร้าในวันรุ่งขึ้น |
a real broken bis that cannot be use by other characters.