 | Name | จดหมายของ Zhiqiong |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Rarity |  | |
| Description | จดหมายที่นักผจญภัยวัยรุ่นคนหนึ่งทิ้งไว้ มีกลิ่นขมของ Qingxin เจือจางติดอยู่ด้วย |
Item Story
| ถึงทีมสำรวจทุกคน: ขอโทษจริง ๆ ที่จากไปโดยไม่ลา Zhiqiong ขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของรุ่นพี่ทีมสำรวจทุกคนตลอดเวลาที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้ฉันคงไม่มีโอกาสได้ทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กับทุกคนอีกแล้ว พี่ Jinwu โปรดอย่าโกรธหรือเสียใจกับการจากไปของฉันเลยนะ ฉันเชื่อว่าในบรรดานักผจญภัยหนุ่มสาวที่ไม่เอาถ่านแต่ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อโชคชะตามากมายนี้ ฉันเป็นเพียงแค่คนโง่เขลาที่สิ้นหวังคนหนึ่งเท่านั้น หวังว่าความดื้อรั้นของฉันจะไม่ทำให้พี่ปวดหัว และหวังว่าการจากลาของฉันจะทำให้พี่มีแต่ความทรงจำที่ดีนะ ถ้าฉันเคยมีครอบครัวอยู่จริงละก็ พี่คงเป็นคนในครอบครัวที่ฉันสนิทมากที่สุด... ฉันมีเรื่องตั้งมากมายเลยที่ยังไม่ทันได้บอกพี่ สิ่งเดียวที่เหลือไว้ได้คงเป็นชื่อสถานที่ที่ไม่ค่อยโดดเด่นในแผนที่ น่าเสียดายที่แม้แต่ชื่อสถานที่พวกนี้ ฉันก็ไม่มีโอกาสคิดและค้นคว้าข้อมูล เพื่อให้ได้ชื่อที่ดีกว่านี้กับทุกคนเลย ไม่ว่ายังไงก็ขอบคุณที่คอยปกป้องและดูแลฉันมาตลอดนะ แต่เมื่อเทียบกันแล้ว ฉันชอบที่จะออกไปสัมผัสประสบการณ์การเดินทางที่แท้จริงด้วยตัวคนเดียวมากกว่าที่จะให้รุ่นพี่มาคอยดูแลตลอด คุณ Khedive ได้โปรดยกโทษให้กับความเอาแต่ใจของฉันด้วย ฉันเข้าใจว่าคุณเองก็มีเหตุผลของตัวเอง บางทีมันอาจจะเป็นอย่างที่คุณพูดก็ได้ ว่าความลับใต้ Chasm นั้นเป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ ซึ่งคนทั่วไปไม่สามารถเข้าถึงได้ บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผล ว่าทำไมคนที่ไม่มี "วิชั่น" อย่างฉันถึงได้ลำบากนัก แต่ฉันก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่า นักผจญภัยที่มีชื่อเสียงอย่าง Leonard, Stanley และ Roald ถ้าได้เห็นความอัศจรรย์แบบเดียวกับฉัน ได้เดินเข้าไปในโถงหินเก่าแก่ในความมืด ได้เห็นโคลนสีม่วงเข้มที่พวยพุ่งออกมาราวกับลาวา เห็นคริสตัลสีฟ้าโปร่งแสงที่ลอยอยู่กลางอากาศ เห็นชิ้นส่วนแผ่นศิลาโบราณที่บันทึกแผนที่เก่าแก่ และสิ่งมหัศจรรย์อื่น ๆ อีกมากมายที่อธิบายไม่ได้เหล่านั้นแล้ว... นักผจญภัยผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้จะถอยออกมาเพื่อรักษาชีวิต หรือพวกเขาจะทำเหมือนคนโง่เขลาอย่างฉัน ที่พยายามไขว่คว้าไขความลับของโลกที่ไม่อาจเข้าใจได้ แม้ว่าจะแลกมาด้วยชีวิตที่ธรรมดาและไร้ศักดิ์ศรีก็ตาม? คุณ Khedive ในฐานะที่เป็นนักวิชาการ และในฐานะมนุษย์ธรรมดาเหมือนกับฉันแล้ว เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ คุณจะเลือกทำอย่างไร? Clitopho ฉันหวังว่านายจะไม่ว่าอะไรที่ก่อนหน้านี้ฉันไม่เชื่อใจนาย ฉันไม่ได้เกลียดนายหรอกนะ แม้ว่านายจะมาจากองค์กรผิดกฎหมายอย่างกองโจรล่าสมบัติ และมักจะทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ หรือทำท่าทีรำคาญใจอยู่ตลอด เวลาเตรียมเครื่องดื่มให้ทุกคน ก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องสุขอนามัยมากนัก หนำซ้ำยังไม่ให้ความเคารพพี่ Jinwu ไม่สนใจกฎข้อบังคับด้านความปลอดภัยของสำนักงานกิจการทั่วไปในเหมือง และไม่ฟังคำตักเตือนใด ๆ จากคนอื่นด้วย... ถึงแม้นายจะมีนิสัยแบบนี้ แต่นั่นก็ไม่สำคัญหรอก ในฐานะเพื่อน ฉันรู้สึกเสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้รู้จักนายให้เร็วกว่านี้ พี่ Muning ฉันขอโทษที่คงไม่ได้กลับไปรายงานตัวอีกแล้ว ขอบคุณที่คอยพยายามหาตำแหน่งทางการในฝ่ายกิจการทั่วไปให้ฉันมาโดยตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ ฉันคงผ่านประตู Chasm เข้าไปไม่ได้ด้วยซ้ำ บางทีหลังจากฉันจากไป ใบอนุญาตทางการของฝ่ายกิจการทั่วไปก็อาจจะมาถึงแล้วก็ได้ พี่ช่วยเก็บไว้ให้ฉันด้วยนะ ถ้ายังมีโอกาสกลับมา ฉันจะเลี้ยงข้าวพี่แน่นอน อย่าลืมเชียวล่ะ! รุ่นพี่ {NICKNAME} ขอบคุณที่คอยเป็นเพื่อนตลอดการเดินทาง ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ และขอบคุณที่คอยช่วยเหลือฉันในยามจำเป็นมาโดยตลอด ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ฉันจะไม่มีวันลืมเลย และฉันรู้สึกผิดจริง ๆ ที่ไม่มีโอกาสได้ตอบแทนรุ่นพี่ นักผจญภัยที่สามารถควบคุมพลังงานธาตุอย่างรุ่นพี่ถือเป็นผู้เป็นที่รักของเทพ แต่ฉันก็ยังอยากรู้สิ่งหนึ่ง แม้ว่าฉันจะไม่มีโอกาสได้รู้คำตอบตลอดกาลแล้วก็ตาม... ว่ารุ่นพี่คิดยังไงกับมนุษย์ธรรมดาอย่างพวกเรากันนะ? ในยุคสมัยอันไกลโพ้น ที่เหล่าวีรชนและยักษาต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับราชาแห่งหิน ในสมัยโบราณ เมื่อเหล่าทวยเทพสลายหินเป็นภูเขา โยนหินผาเป็นผืนทะเล มนุษย์ธรรมดาตัวเล็ก ๆ อย่างเราที่ไม่เคยอยู่ในสายตาและไม่เคยได้รับการยอมรับจากทวยเทพ มีชีวิตมาได้อย่างไรเหรอ? ความรักและความเกลียดชัง ความสุขและความทุกข์ ความสำเร็จอันแสนธรรมดา ความผูกพันทางโลกและความสัมพันธ์ที่คนธรรมดาก่อขึ้น... ทั้งหมดนี้ เป็นภาพที่ไม่คู่ควรแก่การได้รับความสนใจจากเหล่าทวยเทพจริงเหรอ? ที่พำนักของเหล่าทวยเทพในสมัยโบราณ และทิวทัศน์ที่มนุษย์ไม่สามารถอธิบายได้ เป็นสถานที่ต้องห้ามที่แม้แต่มนุษย์ธรรมดาผู้กล้าหาญก็ไม่อาจเอาชนะได้จริงเหรอ? แต่วันนี้ท่านราชาได้สิ้นไปแล้ว หากพูดมากไปอาจจะดูไม่เป็นการไม่เคารพ... แต่เมื่อเทียบกับผู้ได้รับเลือกที่ได้รับพรจากเทพโดยบังเอิญแล้ว มนุษย์ธรรมดาอย่างเราที่ไม่เคยอยู่ในสายตาของทวยเทพก็บังเอิญเกิดมาเช่นกัน แต่เราก็ยังคงรักษาความฝันในใจต่อไป ความปรารถนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะหลีกหนีชีวิตที่ยากจน หรือหลีกเลี่ยงชีวิตที่วุ่นวาย... กล่าวโดยสรุปก็คือ เราไม่ต้องการที่จะถูกลืม จึงพยายามอย่างหนักเพื่อสร้างประโยชน์แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม หรือไม่ก็ทำงานหนักหน่วงทุกวันด้วยความกล้าหาญที่แสนปกติธรรมดา... การกระทำทั้งหมดนี้ล้วนไม่มีความหมายเลยงั้นเหรอ? คนเก็บสมุนไพรที่ห้อยตัวลงมาจากยอดหน้าผาสูงชัน คนงานเหมืองที่เผชิญอันตรายจากแผ่นดินไหวอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คนงานที่ต้องตอกตะปูแต่ละอันเข้าไปในเรือยักษ์ที่สูงระฟ้า... หากความพยายามของพวกเขาถูกมองว่าธรรมดา หรือถูกผู้คนลืมเลือนเป็นเรื่องปกติล่ะก็ งั้นเหล่าทวยเทพคงแบ่งแยกความแตกต่างระหว่างความปรารถนาและศักดิ์ศรีของมนุษย์ออกมาอย่างไร้เหตุผลน่ะสิ? ด้วยคำถามพวกนี้ ฉันจึงจะเดินตามรอยรุ่นพี่ เพื่อท้าทายสิ่งที่ไม่รู้จักและอันตรายในส่วนลึกของ Chasm รวมถึงท้าทายขีดจำกัดของตัวเองในฐานะมนุษย์ธรรมดา ฉันไม่กล้าพูดว่าตัวเองได้ "พิชิต" หรือ "สำรวจ" พื้นที่นี้ ฉันแค่หวังว่าอย่างน้อยฉันจะสามารถบันทึก Chasm ลงในแผนที่ที่ฉันวาดและเรียบเรียงขึ้นได้ อีกทั้งรวมถึงการฝากชื่อของมนุษย์ธรรมดา ชื่อที่เป็นของฉันเอาไว้ในสถานที่ที่เคยเหยียบย่ำ และทิวทัศน์ที่หลากหลายใน Chasm อีกด้วย คนโง่อย่างฉันเชื่อว่านี่เป็นวิธีเดียวที่จะสร้างแรงบันดาลใจให้กับเหล่าผู้ที่มาทีหลัง เพื่อบอกพวกเขาว่ามนุษย์ที่ไม่ได้รับเลือกจากเหล่าทวยเทพสามารถไปได้ไกลแค่ไหน โดยทิ้งเรื่องราวไว้เบื้องหลัง รุ่นพี่ ไม่ต้องห่วงนะว่าฉันจะไปโดยไม่ลา การเดินทางของฉันยังอีกยาวไกล เมื่อฉันพักผ่อนเต็มที่แล้ว ฉันจะกลับไปสำรวจในส่วนลึกต่อ ขอบคุณรุ่นพี่ที่เปิดทางให้ฉันนะ ฉันจะยังคงผจญภัยไปในเส้นทางสู่ส่วนลึกของ Chasm จนกว่าตัวเองจะไปต่อไม่ไหว ทีมสำรวจทุกคน ขอให้พวกคุณโชคดี หวังว่าในอนาคตอันใกล้นี้ เราจะได้พบกันระหว่างการเดินทางนะ  |
Been messing around in the overworld and found out that Ororon's Hypersense bolts bust Mona's burst...