ความเศร้าโศกของ Vera (II)

ความเศร้าโศกของ Vera (II)
ความเศร้าโศกของ Vera (II)Nameความเศร้าโศกของ Vera (II)
Type (Ingame)ไอเทมเควสต์
FamilyBook, ความเศร้าโศกของ Vera
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
Descriptionทุกอย่างมันดูน่าเบื่อไปหมด น่าเบื่ออยู่เสมอ ฉันไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าหรอกนะ มันก็แค่ช่วงเติบโตของวัยรุ่นอายุ 14 เท่านั้นเอง
การผจญภัยของ Vera จึงได้เริ่มขึ้น

Item Story

—สวนหลังบ้านของฉันยังใหญ่กว่าจักรวาลซะอีก—
"คงต้องขอให้เธอช่วยแล้ว" เด็กหนุ่มผมสีดำผู้เรียกตัวเองว่า "Ike" ส่งมีดทำครัวให้แก่ Vera
เขาเดินกลับไปยังหน้าตู้และเริ่มหั่นหนวดอย่างเมามัน
"มาช่วยปิดประตูที ถ้าเกิดมีหนวดไปโจมตีเธอ เธอก็ใช้มีดนั่นป้องกันตัวซะล่ะ" แว่นตาของ Ike เต็มไปด้วยของเหลวสีน้ำเงิน "เร็วเข้า! อย่าให้เจ้าเทพชั่วร้ายนั่นเข้าไปถึง Delphi"
เมื่อได้ยินดังนั้น Vera จึงช่วยปิดประตูให้ Ike ถึงแม้ว่าระหว่างการจับกดหนวดพวกนั้น Vera จะทำมีดปักใส่ Ike อย่างไม่ได้ตั้งใจ ยังดีที่เวทการรักษาของ Ike นั้นแข็งแกร่งมาก
"อืม เรื่องก็เป็นอย่างนั้นแหละ ความจริงฉันก็อายุพันกว่าปีแล้ว ประตูนี้เชื่อมโยงไปยังสถานที่ใด ๆ บนโลก เจ้าอสูรที่มีหนวดนั่นคืออสูรเก่าแก่จาก Large Magellanic Cloud ฉันไปที่นั่นเพื่อเอาของมานิดหน่อย" ร่างของ Ike เปรอะเปื้อนไปด้วยของเหลวและทำได้แค่ใช้ชายกระโปรงของ Vera เช็ดแว่นตาของเขา "เอิ่มม เธอยังอยากรู้อะไรอีกมั้ย?"
"ใครคือ Tal?" เหมือน Vera จะไม่ได้ถือสา
"มันเป็นวิญญาณชั่วร้ายที่กลืนกินปราสาทโบราณของมนุษย์ มันมาทำหน้าที่เป็นพ่อบ้านให้ฉันตั้งแต่ฉันจัดการกับมันได้ ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเชื่องกับเธอจังเลยนะ แปลกจริง ๆ"

พ่อแม่ของ Vera มักจะบอกกับเธอเสมอว่าคนเราสุดท้ายแล้วก็ต้องมีหน้าที่การงานและครอบครัว ระยะทางนั้นเป็นเพียงแค่ความปรารถนาชั่วนิรันดร์เท่านั้น Sachi เพื่อนสนิทของเธอเคยบอกกับเธอว่าหากคนที่สดใสร่าเริงอย่างเธอต้องแต่งงานออกจากเมืองไป เมืองเล็ก ๆ นี่คงจะเงียบเหงาน่าดู
(เพียงแค่ว่า Sachi ดูบอบบางเกินไป ถ้าไปเล่นกับเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ คงจะถูกรังแกแน่ ๆ)
"จิตวิญญาณของมนุษย์นั้นยังไร้เดียงสาเกินไป ฉันจำเป็นต้องคอยชี้นำพวกเธอผ่านช่วงเวลาวัยเด็กที่ไม่นึกไม่ฝันนี้ไป" Ike ยื่นสองมือเข้าเชื้อเชิญ Vera "พวกเธอจะได้ขับร้องไปตามเส้นทางของพวกเธอและเติบโตขึ้นในที่สุด"
จาก Orion Arm ไปถึง Eternal City of Demons จากกระแสที่เชี่ยวกรากของเวลาจนถึงส่วนลึกของทะเล Starry...
"เธอคิดว่าแค่ไหนถึงเรียกว่าไกล? ไม่ว่ามุมไหนของจักรวาลก็ล้วนน่าเบื่อพอ ๆ กับสนามหลังบ้านของฉัน" เขาพูด
"ขอบเขตของคำว่าระยะไกลนั้นขึ้นอยู่กับความเปลี่ยนแปลงของจิตใจ" Ike ตอบ "หัวใจของฉันนั้นใหญ่กว่าทั่วทั้งจักรวาล"

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

TopButton