| Icon | Name | Rarity | Family |
 | บทเพลงของอัศวิน - เริ่ม | 3 | Book, บทเพลงของอัศวิน |
 | บทเพลงของอัศวิน - จบ | 3 | Book, บทเพลงของอัศวิน |
| items per Page |
|
บทเพลงของอัศวิน - เริ่ม
 | Name | บทเพลงของอัศวิน - เริ่ม |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, บทเพลงของอัศวิน | |
| Rarity | | |
| Description | บทกวีที่ได้รับสืบทอดต่อกันมาตั้งแต่สมัยของขุนนางเก่าจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นการพรรณนาถึงตัวเองของ Ragnvindr, "อัศวินแห่งรุ่งอรุณ" โดยจะบอกเล่าถึงประสบการณ์ของเขาตั้งแต่เริ่มที่ยังเป็นเพียงคนรับใช้ของอัศวิน |
| ฉันเดินผ่านถนนทุกสายใน Mondstadt มีกลิ่นที่โชคร้ายและกลิ่นที่ทำให้มึนเมาล่องลอยอยู่ในอากาศ ฉันมองเห็นเหล่าขุนนางที่แสนจะเย่อหยิ่ง ฉันมองเห็นฝูงชนที่น่าสงสาร ถนนอันมืดมิดที่ซับซ้อนราวกับใยแมงมุมแบ่งพวกเขาออกเป็นสองส่วน เสียงติ๊ง ๆ ท่ามกลางความมืดมิดนั่นคือพันธนาการแห่งจิตวิญญาณ ในตอนที่ฉันเดินลาดตระเวนอยู่ในถนนยามค่ำคืนของ Mondstadt นั้น เมื่อเพื่อนร่วมงานและเจ้านายของฉันตะโกนมา: "พวกเราคืออัศวินผู้ส่องประกาย เงยหน้าขึ้นมาซะ! ผู้โบกสะบัดธงอันสูงศักดิ์ของราชวงศ์ ถึงจะเป็นผู้ปกป้อง Mondstadt ที่แท้จริง!" แต่ฉันไม่เคยเงยหน้ามองดวงดาวหรือธงนั่นเลย ฉันไม่สามารถมองข้ามมุมสกปรกเหล่านั้นได้ พ่อค้าผู้แตกสลายสะอื้นอย่างเงียบ ๆ ทหารเก่าถอนหายใจอย่างเจ็บปวด บนถนนที่ตายด้านยามเที่ยงคืน เด็กหญิงผู้ถูกทอดทิ้งโดยขุนนางสวดอ้อนวอนขอพรจาก Barbatos สายลมแห่งอ้างว้างสั่นสะเทือนไปทั้งโบสถ์ โอบกอดความเกลียดชัง ขีดกำแพงวังอันหรูหรา เสียงเรียกของผู้เป็นแม่ของแต่ละคน เสียงร้องของผู้เป็นลูกที่แสนฟูมฟาย เพียงพอที่จะฝากร่องรอยไว้บนโล่ที่แข็งแกร่งที่สุดได้ เพียงพอที่จะงอหอกที่แหลมคมที่สุดได้ เสียงเหล่านี้ทำให้ฉันตัวสั่น แต่ในราชวังและปราสาทที่สูงใหญ่นั้น สายลมตะวันตกพัดพาสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันแสนยิ่งใหญ่... ใครจะได้ยินเสียงคร่ำครวญของเหล่ามดปลวก |
บทเพลงของอัศวิน - จบ
 | Name | บทเพลงของอัศวิน - จบ |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, บทเพลงของอัศวิน | |
| Rarity | | |
| Description | บทกวีที่ได้รับสืบทอดต่อกันมาตั้งแต่สมัยของขุนนางเก่าจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นการพรรณนาถึงตัวเองของ Ragnvindr, "อัศวินแห่งรุ่งอรุณ" โดยบอกเล่าถึงโชคชะตาของเขากับนักดาบท่านหนึ่ง |
| วันหนึ่งในตอนที่รุ่งอรุณมาเยือน นักเต้นรำผู้ใช้ดาบแทนบทเพลงก้าวเข้าสู่ Mondstadt แม้ทั้งร่างจะถูกล่าม แต่กลับมีเสียงเพลงล้อมรอบท่ามกลางความเงียบงันของเธอ เสียงเพลงแห่งอิสรภาพ เพลงที่ส่องแสงสว่างยิ่งกว่าแสงของรุ่งอรุณนอกกำแพง เพลงพื้นบ้านที่ฝูงชนผู้ไร้ซึ่งพันธนาการร่วมร้องกันอย่างสุขสำราญ เธอคือแสงสว่างยามเช้าของคณะดนตรีที่ร่อนเร่ และคือฆาตกรผู้สังหารชนชั้นสูง ครั้งหนึ่งฉันเคยถามเธอ: "ทำไมถึงโค่นขุนนางของพวกเรา เธอไม่รู้เหรอว่าพวกเขาคือผู้นำของพวกเรา?" "ทำไมพวกเขาสั่งให้เธอสร้างกำแพงสูง?" เสียงของเธอราวกับลมที่แผ่วเบาผ่อนคลาย "หากเธอคิดว่าตัวเองนั้นเป็นเพื่อนกับสายลม" "หากว่าครั้งหนึ่งเธอนั้นมีอิสรภาพ" เธอบอกเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้แก่ผู้ฟังผู้โดดเดี่ยว เกี่ยวกับบรรพบุรุษของขุนนางผู้มีอำนาจศักดิ์สิทธิ์ เกี่ยวกับเทวดา เทพเจ้าทั้งหลายและมังกรอสูรในอดีต เกี่ยวกับเหล่าทวยเทพและผู้คนในทุก ๆ ดินแดน ตำนานทั้งหลายกลายเป็นบทเพลงผ่านปากของเธอ และบทเพลงพื้นบ้านก็ล่องลอยไปทั่วทั้งเมืองพร้อมกับสายลม ในเวทีของชนชั้นสูง เธอขับขานบทเพลงอีกครั้งด้วยดาบที่อยู่ในมือของเธอ นั่นคือบทเพลงสุดท้ายของเธอ แต่จะไม่มีบทเพลงไหนที่สมบูรณ์แบบไปกว่านี้อีกแล้ว อัศวินไร้นามนำดาบของเธอออกไปจากสนามประลองที่เปื้อนเลือด และฝังมันในสถานที่ที่สายลมพัดมารวมกัน |
200k DPR GUYS!